|
Veel! Misschien omdat ik en mijn gezin ons
zeer gelukkig prijzen met veel familie en
vrienden om ons heen? Of misschien omdat het
hier een sociaal gebeuren is en daardoor het
wij-gevoel heel hoog ligt? Misschien omdat
ik hier geboren en getogen ben? Misschien
ook, omdat ik in Nieuw-Balinge een fijne en
gezellige kinder- en jeugdperiode heb gehad?
Het eerste punt is sowieso een feit. En niet
alleen de rest van de punten die ik noem,
ook het laatste zou een goede reden kunnen
zijn! De inzet en motivatie van de
vrijwilligers, de sfeer en gezelligheid
onderling, is m.i. niet zo heel veel anders
dan toen, want óók in die tijd werd al veel
georganiseerd door en voor inwoners van
Nieuw-Balinge.
De eerste schooljaren heb ik doorgebracht in
de openbare lagere school aan de Verlengde
middenraai. In 1968 mochten wij als
leerlingen verhuizen naar de nieuwe school
aan de Haarweg, die vanaf dat moment de naam
‘meester Sieberingschool’ mocht dragen.
Omdat ik met mijn ouders en twee broers aan
de Lijsterstraat woonden, kreeg ik het qua
‘reistijd’ erg makkelijk en kon ik zo de
deur uit, het grasveldje over naar school.
Ook het dorpshuis was net gebouwd, die de
naam ‘de Heugte’ kreeg en waar ik menig
uurtje heb doorgebracht. Ik meldde me, zoals
zo velen, aan bij de GJVV voor gymnastiek,
volleybal en zelfs judoles. Dit alles
gebeurde in de gymzaal wat nu de Grote zaal
van ‘de Heugte’ is. Een tienersoos was er
nog niet, maar de avonduurtjes werden verder
ingevuld door en voor ‘de meisjesclub’, waar
we niet alleen gezellig bij elkaar waren,
maar ook leuke dingen maakten en zelfs een
weekje weg gingen met elkaar. Dit alles was
in handen van stichting opbouw Drenthe (nu
stichting welzijn Midden Drenthe). Hadden we
dan nog een avondje over (en het huiswerk
was klaar…) dan zaten we gezellig bij elkaar
in het dorpshuis waar een biljart stond en
een pingpongtafel, waar iedereen zich kon
vermaken. In de weekenden werden o.a.
drive-ins georganiseerd voor de jeugd. Ook
dat werd vaak nogal druk bezocht. De
discotheek droeg de naam HELIOS wat zoveel
betekende als ‘Herrie En Lawaai Is Ons
Streven’ (…), waar wij als jeugd maar wat
graag gehoor aan gaven om gezellig samen
aanwezig te zijn en kwam je elkaar niet
alleen de doordeweekse avonden, maar ook ’s
weekends weer tegen!
En één keer per jaar werd de feestweek (nu
‘Zomerfeest’) op touw gezet, waar we ons ook
weer als kind of jeugd zeer op verheugden.
Overdag leuke kinderspelletjes en de avonden
waren voor de ouderen onder ons. Je zag dan
ringsteken, sprietlopen (met een paal over
de Verlengde middenraai) en dan natuurlijk
niet te vergeten, de stoelendans wat vaak
kolderieke taferelen opleverden. Zo hier en
daar stond een kraampje, waar men o.a. kon
buksschieten of touwtje trekken. Ook was het
kraampje waar snoep verkocht werd druk
bezocht door de kleinsten en zag je in menig
kinderhandje een dubbeltje glinsteren die
dringend verruild moest worden voor iets
lekkers. Al was het geheel, in vergelijking
met nu, iets kleiner van opzet, het was er
zeker niet minder gezellig om. Ook ligt het
in mijn herinnering dat alles destijds veel
meer bezoekers trok, maar ook veel meer
mensen waren die deelnamen aan de
spelletjes. Wat niet is veranderd in mijn
optiek, is de inzet van vrijwilligers! Alles
wat op touw werd gezet, was grotendeels in
handen van vrijwilligers, wat ook nu het
geval is. Ook onze eigen kinderen blijken
dezelfde affiniteit te hebben voor sport,
spel, feest en inzet in en voor eigen dorp
en zie ik, nu een generatie later, dat zich
alles lijkt te herhalen. Veel jeugdigen
onder ons blijken van diezelfde mening zijn
toegedaan gelukkig. Want hoe je het ook
wendt of keert, de jeugd heeft nog steeds de
toekomst en wij met hen!
Opgroeien én
meedoen in een dorp als de onze is m.i.
belangrijk voor een goede sociale
ontwikkeling, wat niet alleen het kind ten
goede komt, maar waar op den duur ook het
dorp weer wel bij vaart. Misschien komt het
omdat ik hier ben opgegroeid zoals hierboven
omschreven in een toen al bruisend dorp, heb
ik genoeg met Nieuw-Balinge en hanteer ik
dan ook graag de uitspraak; ‘Samenwerken
Werkt!’ Want samen moeten we het doen en als
ik om me heen kijk én hoor, weten velen
onder ons dat samenwerken inderdaad werkt!
Maar vooral óók omdat velen met elkaar er
een dorp van proberen te maken zo we die
allen graag willen en inzien je schouders er
onder te moeten zetten. Voor elkaar, door
elkaar! Iedereen zegt elkaar vriendelijk
goedendag en je maakt zo af en toe een
praatje. De naoberhulp is hier ook nog
aanwezig; als je hulp nodig hebt is die er!
Zelfs zie je zo hier en daar koopwaar aan
straat met een geldpotje waar men zichzelf
nog mag én kan bedienen. Nieuw-Balinge, een
fijn dorp om te wonen én op te groeien!
Kortom: m.i. redenen genoeg waarom ik veel
met Nieuw-Balinge heb!
Geke Strijker – Sok.
|
