|
Mag ik u even
voorstellen…
Dit keer willen we graag aan u voorstellen; mevr. Post-Dekker.
Waarom mevr. Post?
Bij de aanmelding van de
100e leerling van school pleegt ze zéker een telefoontje
én stuurt een kaart. Of met de heropening van dorpshuis ‘de Heugte’,
waar zelfs haar kaart publiekelijk wordt voor gelezen. Maar ook de
jaarlijkse financiële bijdrage voor Kontakt slaat ze niet over (…en
geeft zélfs wel eens extra!)
Kortom, deze persoon
heeft nog steeds érg veel affiniteit met Nieuw-Balinge. Voor ons een
reden om haar eens een bezoek te brengen voor een interview voor
Kontakt
Mevr. Post is Samen met echtgenoot Harm Post in 1938 in Nieuw
Balinge komen wonen. Ze zijn 18 augustus 1937 gehuwd. Harm Post is
nu alweer 12 jaar geleden overleden. Het echtpaar kreeg 6 kinderen
(Henk, Jannie, Jan, Marinus, Tinus en Clarie)
Henk woont in Emmer-Compas, Tinus in Elp, Jannie in Nieuw Leusen,
Marinus in Hoogeveen en Clarie in Drijber. Het gezin woonde aan
Haarweg 6.
Hun buurman was de heer Stoel. Hij was de politieagent van het dorp.
Harm werkte eerst bij boer Robertus, wat later de boerderij van Jaap
Dijkhuis werd. Na die tijd kwam Harm te werken bij blikfabriek
Drentina.
Mevr. Post woont nu ongeveer 10-12 jaar in een aanleunwoning van het
woonzorgcentrum ”het Derkshoes” te Westerbork. Mevr. Post is 23
september 1918 geboren in Nieuweroord op de grens met Nieuw-Balinge.
Ze wordt dan ook dit jaar al 90. Ze ging in Nieuweroord naar de
lagere school.
We troffen een zeer vitale dame waarvan je niet zou zeggen dat ze al
bijna 90 jaar is. Tijdens het gesprek bleek dat ze van alle markten
nog thuis is.
Klopt het dat u nog
steeds kleding versteld?
Trots antwoord ze dat dit inderdaad nog steeds het geval is. Ze is
van kinds af aan al met naaien bezig geweest. Na de huishoudschool
is zij kostuumnaaister geworden. Dat was in die tijd een zeer
serieuze aangelegenheid. Nog steeds staat de naaimachine in het
zijkamertje en wordt nog regelmatig gebruikt.
Volgens mensen die haar kennen hebben ze in het Derkshoes nog veel
profijt van haar. Velen gaan met de kleding naar haar toe voor
verstelwerkzaamheden.
Mevr. Post heeft dat destijds ook aangegeven:
'als de was terug komt van de wasserette en er mankeert wat aan, dan
breng het maar bij mij, dan maak ik het wel' Ze
heeft zélfs voor een paar jaar terug een nieuwe naaimachine gekocht
van haar vakantiegeld. Ook als er iets niet klopt volgens de regels
of wat dan ook, komen ze bij haar voor het schrijven van een brief.
Ze zegt dan: ‘Laot
ze hier mar inkomen, ik zette de penne wel op papier heur'
We
hebben het ook over de moeilijke momenten in haar leven gehad. Zo is
een emotioneel moment het overlijden van haar zoon Jan. Hij was ziek
en veel te jong overleden.
Mevr. Post geeft aan dat ze graag in het Derkshoes woont. Toch als
er een zorgcentrum in Nieuw Balinge zou zijn gaat ze direct terug.
Ze voelt zich een echte Nieuw-Balinger en mist de contacten die ze
daar had wel.
Gelukkig komen er nog regelmatig mensen uit Nieuw Balinge op bezoek.
Wat leuk was dat ze vroeger in Welzijn ouderen heeft gezeten. De
huidige directrice Mieke Sol, van het zorgcentrum zat daar toen ook
in. Samen hebben ze vaak vergaderd.
Ze weet nog te vertellen dat ze ook met het toneel heeft meegedaan.
Ze kreeg meestal een kwaaie rol. Ze acteerde zo goed dat haar
kinderen huilend in de zaal zaten.
Mevr. Post maakt niet veel gebruik van de activiteiten in het
zorgcentrum. Ze heeft het te druk met andere dingen thuis en is daar
graag. Leest dan ook nog graag boeken, oa van H.Thyssing.
Mevr. Post leest het Kontakt altijd. Ook de kinderen die op bezoek
komen vragen erom als Kontakt weer uit is.
Als we vragen of ze al eens een keer in het nieuwe dorphuis is
geweest antwoordt ze ontkennend. Ze zou er graag eens een keer
naartoe willen. Wij beloven haar dat ze een keer wordt opgehaald om
een kopje koffie daar te gaan drinken.
Mevr. Post neemt dit graag aan.
Na de heerlijke koffie nemen wij afscheid. We kunnen er niet over
uit dat deze dame al bijna 90 jaar is en nog zo midden in het leven
staat.
We hebben veel respect voor haar en bedanken haar voor de openheid
van het gesprek.
Bij het weggaan zien we nog een heel mooi miniatuur kabinet op de
kast staan gemaakt van hout. Dit moet een vakman zijn geweest. Trots
vertelt mevr. Post dat haar schoonzoon Wilco dit heeft gemaakt.
Bedankt voor het gesprek mevr. Post! |
