|
Dit keer een persoon die een belangrijke rol speelt
binnen de redactie. Ik kan gerust zeggen dat als zij er op dit moment
niet bij was het kontakt er heel anders had
uitgezien.
Ik mag u voorstellen ”Geke
Strijker”.
Zij is een van de oud gediende die al langere tijd
betrokken is bij de samenstelling van het kontakt.
Bram van Burg mailde ons om aan te geven dat hij wel
iemand wist die nodig eens voorgesteld moest worden.
Hij gaf aan dat het iemand was die vele uren per
week bezig is met het samenstellen van het
dorpsblad. Hij wist wel dat ze liever niet op de
voorgrond stond maar dat we haar dan maar moesten
verrassen. Wij vonden dit een heel goed plan omdat
we daar ooit wel eens aangedacht hadden maar toen
wilde Geke niet.
Zo togen wij op een regenachtige avond met een grote
bos bloemen naar huize Strijker. Geke dacht dat zij
een andere afspraak had en zou dus thuis zijn.
Geke schok zich rot toen wij plotseling kwamen
binnen vallen. Direct werden de camera’s op haar
gericht en wist zij zich geen houding te geven met
de situatie. Ze had natuurlijk nog niet door dat de
verslaggevers van Kontakt het op haar hadden gemunt.
Nadat zij van de schrik was bekomen gaven wij tekst
en uitleg over onze aanwezigheid.
Geke kon er nu niet meer onderuit en begon direct
enthousiast te vertellen. Geke dacht dat zij al
vanaf 1992 in de redactie van het kontakt zat.
Deed dit samen met Peter Bos en Ina Kroon. Willem
Strijker, haar echtgenoot zocht direct een oud
exemplaar erbij uit dat jaar. Het was een bijzonder
stukje werk. In die tijd werkte men nog met oude
matrixprinters en diskettes. Er was nog geen
Windows en tekst werd gemaakt met behulp van Word
Perfect.
Als Geke het exemplaar weer ziet krijgt ze een rode
blos op haar wangen. Enerzijds is het mooi om weer
te zien maar aan de andere kant vind ze het maar een
eenvoudig uitgave. Vind hem er eigenlijk niet
uitzien. Wij zijn die mening niet toegedaan. We
vinden het een prachtig blad. Wel moet je natuurlijk
bedenken dat dit al weer 15 jaar geleden is.
Er waren toen rubrieken als “onder de loupe genomen
”Of “het Nieuw Balinge interview” Ieder had in die
tijd zo zijn eigen taken. De tekst werd uitgeprint
en opgeplakt. Met een Kalligrafeerstift werden de
bladen versierd. Foto’s moesten eerst gerasterd
worden voordat ze erin kwamen. Het was in die tijd
ook duur om er een foto in te zetten.
Het logo van Kontakt was een kroontjespen.
Geke schreef zelf veel in het kontakt.
De vader van Geke, Evert Sok is toen in 1993 ook
begonnen met het verhaal ”Het jachtterrein van Freek
Sok”.
In die tijd werd het Kontakt nog met de hand in
elkaar gezet. Geke weet nog te herinneren dat ze
nietjes tekort kwamen. Iemand kwam toen met losse
nietjes aanzetten. Ze kan hier nu nog vreselijk om
lachen.
Ze geeft aan dat nu bijna alle kopij aangeleverd
wordt per computer. In die tijd kregen ze bijna
alles op papier aangeleverd en moest Geke dit
uittypen.
Ik het gesprek blijft Geke bescheiden. Geeft aan dat
zij natuurlijk niet het blad alleen deed. Gelukkig
werkte zij altijd in een goed team. Dit heb je ook
nodig om continuïteit te waarborgen. Ze vind ook dat
het een blad moet zijn voor alle Nieuw Balingers.
Ze vindt het dan ook mooi dat de Young Ones een
paar jaar geleden hun eigen pagina’s zijn gaan
maken. Dit maakt het blad naar haar idee ook
interessant voor de jeugd.
Geke noemt een paar mensen die ook een redactierol
hebben gespeeld door de jaren heen. Dit waren:
Gerwin van Tent, Coby Laverman, André Goossens, Gea
Oving, Bennie Smale en Gerrit Kleine. Geke zegt dat
het kan zijn dat ze nog wat mensen vergeet. Dit
blijkt ook als zij later per mail weer wat namen
heeft door gegeven.
Geke is nu zeker 2 a 3 uur per week met het kontakt
bezig.
Ze vindt het ook mooi dat bijvoorbeeld de scholen
iedere maand een stukje in het Kontakt zetten.
Geke doet het graag ze heeft er een grote passie
voor. Eigenlijk is het haar lust en haar leven.
Haar grote steun en toeverlaat Lammy Blanken zit ook
al vanaf 1995 in de redactie. Wanneer het Geke niet
lukt om iets klaar te krijgen dan lost Lammy dit
snel op.
Als mederedactieleden vinden we dat Geke de
structuur vast houdt. Zij is de stabiele factor.
Zorgt er ook voor dat de deadlines in de gaten
worden gehouden.
Ook tijdens vergaderingen kan Geke ons weer tot de
orde roepen en zeggen dat er nu wel gewerkt moet
worden.
Op het laatst geeft ze aan dat de verenigingen een
pluim moeten hebben.
Deze leveren altijd op tijd hun kopij aan. Ze vindt
het ook mooi dat deze ook bij het blad zijn
betrokken.
Ze wil nog wel even kwijt dat mensen soms geen idee
hebben wat een blad kost. Het grootste deel gaat
naar de drukkerij. Gelukkig is de drukkerij (Multicopy)
bereid om mee te denken en houdt de prijs ook laag.
Ook dit zijn dingen waar aan gedacht moet worden.
De kosten worden betaald uit de vrijwillige bijdrage
en de mensen die een advertentie zetten. Ook hierbij
dankt Geke alle mensen die het dus mogelijk maken
dat er een dorpsblad uitgegeven kan worden. Ze
hoopt ook dat mensen met nieuwe ideeën aan komen
zetten. Dat maakt het blad alleen maar weer
interessant.
Ook moeten wij als verslaggevers de firma Strijker
bedanken omdat zij alle faciliteiten beschikbaar
stellen om het blad samen te stellen. Zo wordt er in
hun ruimte vergaderd en kunnen we gebruik maken van
alle apparatuur. Zelfs de catering wordt door Geke
verzorgd.
Wij danken Geke voor dit interview en hopen dat ze
zich nog vele jaren wil inzetten voor ons dorpsblad.
H&J
|
