september 2006, Jan en Margot Smeenge

Mogen wij U voorstellen....

Bij het uitstappen uit de auto hadden we moeite om ons te oriënteren. Wat kan een huis anders lijken als je er dichtbij bent. We waren er diverse keren langs gereden, maar hadden nu het gevoel op een andere plek te zijn. Wat is onze woonplaats toch mooi! Voordat de eigenaren, Jan Smeenge(63) en Margot Smeenge-Konings(47) naar buiten kwamen begon Henk al te vertellen;‘ Waar nu de verharde Meeuwenweg ligt was vroeger een ruig Zandpad. Aan de overkant lagen 3 kleine huisjes. Op de plek waar we nu stonden was ruige heide. Als kinderen speelden we hier veel. Later kwam hier het pluimveebedrijf van de familie Mekkes. Eerder was het een klein huisje. Het bungalowpark was er toen nog niet’.

Ik kon het mij helemaal voorstellen. Voor kinderen moest dit een prachtig avontuurlijk terrein zijn. Gelukkig is er aan de andere kant ook niet al teveel veranderd. Vriendelijk werden we onthaald door Jan en Margot.  

Sommige zullen al iets van herkenning hebben gehad. We zijn hier aan de Meeuwenweg 9.

Don Juan v.d.Brederwiede, Jeugdwinner 2006(Finland)

Voordat we het huis binnengingen kregen we eerst een uitgebreide rondleiding door de tuin. Beide houden van tuinieren en zijn trots op hun tuin. In een korte tijd hebben ze veel werk verzet. We moesten mee naar het tuinhuis achter in de tuin. Dit is namelijk de trots van Jan. Hij heeft hier een sauna in gemaakt. Jan glundert als hij de mooie ruimte laat zien. Maakt er vrijwel dagelijks gebruik van.  Voordat de kachel brand moet er eerst hout gehakt worden.  Na het gebruik kan er heerlijk genoten worden op een bankje voor het huisje. Wij zagen onszelf al zitten bezweet en wel met een groot glas bier. Helaas ging de rondleiding door, maar was deze gedachte alweer snel verdwenen door de prachtige tuin.

We hadden al snel in de gaten dat we met een Noordeling van doen hadden. Jan begon in het “Hollands “ en vlak daarna begon hij Henk uit te dagen in het Drents dialect. Jan gaf aan dat er in Vries het echte Drents gesproken werd. Hier werd dus al duidelijk waar Jan vandaan kwam. Ouders kwamen van oorsprong uit Groningen. In Vries hadden ze een boerenbedrijf. Jan moest op 10 jarige leeftijd al de koeien melken. Hij wist toen al wat hard werken was. Jan laat een oude foto zien van een deftige dame in klederdracht. Vertelt erbij dat dit zijn tante was. Zij was de 1e motorrijder in Drenthe zo rond 1930. Hij vertelt dit vol trots.  Omdat zijn ouders naar Winterswijk en later naar Bloemendaal verhuisde kwam Jan in het Westen terecht. Toen hij 18 jaar was wilde Jan meer van de wereld zien en melde zich aan bij de grote vaart. Hij heeft 7 ½ jaar gevaren. Aan land begon hij zijn loopbaan als patatbakker. Na in verschillende plaatsen te hebben gewoond kwam hij in de schoonmaak terecht. Heeft zo’n 23 jaar als regiodirecteur in de schoonmaak gewerkt. Werkte vnl. voor grote academische ziekenhuizen . In die tijd woonde hij op een eiland in Hazerswoude. Op het eiland was geen gas aanwezig wel water en elektra. Het huis werd verwarmd middels houtkachels. Hout werd als grote bomen op de wal.  Jan zaagde daar dan kleinere stukken van. Met een klein bootje werden deze stukken dan naar het eiland gebracht. Per jaar gebruikten ze wel 40m³ aan hout. Zijn zoon en dochter uit een eerder huwelijk hielpen ook daarbij. Omdat Jan forse rugklachten kreeg was het toch verstandig om te verhuizen. Jan wilde weer terug naar zijn roots en gelukkig had Margot daar geen probleem mee. Zij had ook al een binding met Drenthe omdat haar ouders daar ook een tijd hadden gewoond. Het werd een grote boerderij in Hijken. En zoals Jan een paar keer aangeeft ”met veel lucht onder de kap”. Dit was ook na enige jaren de reden dat zij iets kleiner wilde gaan wonen.  

Margot is in Den Haag geboren. Verhuisde daarna naar Oegstgeest en werkte als administratief medewerkster.Ze hebben elkaar leren kennen in het bedrijf waar Jan werkzaam was als Regio-directeur. Hielden allebei van honden en waren beide natuurlijk ingesteld. Samen hadden ze Bouviers en katten lopen op het eiland. Mensen noemde het al gauw “Het Boeveneiland”.

Dieren zijn voor hun heel belangrijk. Vinden dat je een dier met respect moet benaderen. Doe je dat niet dan kunnen ze beide heel fel worden en verstop je dan maar.

Margot heeft nog een tijdje bij de PTT gewerkt maar is zich toen meer gaan richten als instructeur voor honden. Beiden hebben diverse diploma’s behaald voor het geven van les.

In 1997 kregen ze hun 1e Schapendoes en inmiddels zijn het er al zeven.  Ze fokken hiermee zelf. Margot zit ook als vrijwilligster in de Fok Aangelegenheden Commissie van de Schapendoesvereniging. Zegt zelf dat zij er ongeveer 20 a 30 uur mee bezig is per week. Jan, bezig met het inschenken van de drankjes roept op afstand dat het minimaal wel 40 uur is. De meeste tijd gaat ook zitten in het uitzoeken van combinaties en bezoeken van de nesten. Naast de Schapendoezen hebben ze ook nog 5 katten en 4 paarden die ook de nodige aandacht en verzorging krijgen.

Het duizelt ons als we horen wat ze nog meer doen. Vangen ook Schapendoezen op die oa. gebeten hebben. Margot noemt dit ‘resocialiseren’. Hebben daarmee al goede resultaten geboekt.  Tevens is Margot onlangs gestart met een praktijk waarin dieren behandeld worden met Reiki en Healing Touch.

Trots laat Margot ook de prijzenkast zien.  Zij heeft veel shows gelopen in binnen en buitenland en valt regelmatig in de prijzen(heeft in Finland zelfs de televisie gehaald). Het was ondertussen al 23.00 uur geworden en nog leken ze niet uitgepraat. Margot riep in de deuropening nog dat ze ook nog als vrijwilligster werkt in de bibliotheek te Westerbork.

Jan en Margot  geven aan dat zij meer willen weten over de geschiedenis van hun huis. Onder andere  wanneer het gebouwd is. Ook zouden ze het mooi vinden als er nog mensen zijn die oude foto’s hebben. Dus als u nog informatie of foto’s heeft dan zien zij dat graag tegemoet.

Wij danken Jan en Margot voor hun gastvrijheid en wensen ze veel succes.