|
Mijn laatste soosvergadering....
‘Nieuwe’ ouders hadden zich inmiddels aangemeld om de
soos te ondersteunen en dus voort te laten bestaan.
Ouders waarvan ik weet dat ze het privé ook druk hebben,
maar toch ook het ‘nut’ van een tienersoos inzien en hun
schouders er onder willen zetten! (Petje af voor deze
inzet!)
Het
afgelopen seizoen zou ik nog meedraaien en dus was voor
mij nu het eind in zicht na jaren als ouderraadslid van
tienersoos ‘Teenspirit’. Ik had daarom de vorige keer
aangegeven dat de eerstvolgende keer mijn laatste
soosvergadering zou zijn.
Nou…
dat heb ik geweten!
Dinsdagavond, 21 juni 2005, een dag voor de
soosvergadering werd ik gebeld, ik mocht alleen maar
koken voor mijn mannen thuis, 'ZELF NIET ETEN!' werd me
opgedragen. Het idee om iedereen te trakteren op taart
o.a. kon ik beter wijzigen, want na dit telefoontje kon
ik wel nagaan dat het iets met eten moest hebben te
maken.
Salade met stokbrood? denk je dan, of een patatje. Dat
kon m.i. bijna niet anders, maar ik zou wel zien wat het
zou worden.
Als
ik om kwart over zes aanwezig kon zijn in ‘de Heugte’.
Natuurlijk. Zo gezegd zo gedaan. Tegen kwart over zes
liep ik het dorpshuis binnen. Niets te zien, maar... des
te meer te horen! Ik ging maar op het geluid af en toen
ik de desbetreffende kamer naderde wist ik wat het
geluid was, het geluid van bestek en servies. Toch eerst
maar laten horen van mijn aanwezigheid. Op mijn: "Vólluk!",
kwam een van de ouderraadsleden me haastig tegemoet die
me vervolgens vriendelijk, maar zéééér dringend vroeg om
nog éven voor (aan de ‘stamtafel’) te willen wachten.
Oké, ook geen probleem...
Spannend! En dat allemaal voor MIJ?!
Na
tien minuutjes hadden ze ogenschijnlijk alles onder
controle en werd ik binnen geroepen in 'zaal 4'.
Waar ik aan gedacht had al die tijd, maar niet aan wat
ik NU zag staan! Een Chinese rijsttafel vulde de tafels
van 'onze eigen gebruikelijke vergaderruimte' en werd ik
ook nog eens extra verwend met een heeeeele mooie bos
bloemen, een tweetal schitterende Drentse boekjes én…
een kaart door ieder bestuurslid beschreven met een
groet en of dankwoordje speciaal aan mij gericht, het
kon niet op! Hier had ik bijna geen woorden voor,
onvoorstelbaar, zo’n afscheidsfeest! Nog even gezellig
vergaderen over het a.s. tienerkamp, daarna was ik aan
de beurt en mocht ik vertellen wat mijn traktatie was
voor iedereen….
Toen
ik dan ook vroeg wie me wilde helpen om de
mega-super-slagroomtaart uit de auto te halen, was de
angst in menig oog zichtbaar (…wat wil je na zo'n
rijsttafel!)
Nee... grapje... WIE WIL MAG EEN IJSCO UITZOEKEN NAAR
EIGEN KEUZE! Het bleek dat dat niet tegen dovemansoren
gezegd werd, vooral met zo’n warme zomeravond is een
ijsje niet te versmaden en zaten we later dan ook
gezellig aan een ijsje te smikkelen met z’n allen!
Na alle bedankjes in ontvangst te hebben genomen én
nadat ik iedereen, maar vooral de tienersoos heeeel veel
succes toewenste in de toekomst, ging ik met een fijn,
maar vooral een voldaan gevoel over deze nieuwe
ouderraad huiswaarts!
*-*-*
Rest
mij alleen het volgende nog te zeggen:
Dank!
De
tieners konden op de zaterdagavond terecht in de soos.
Een
aparte afdeling in ‘de Heugte’
was
een schot in de roos.
De
eerste tieners waar ik mee werd geconfronteerd,
zijn
inmiddels al ruim
de
twintig gepasseerd.
Nog
steeds draait de soos,
met
een ander bestuur weliswaar,
nog
steeds in ‘de Heugte’
gezellig op de zaterdag bij elkaar.
“Dat willen óók
wij graag zo houden”,
had
ik van Jannie en Geertje vernomen.
Zij
hebben nu definitief van mij
het
‘soos-stokje’ overgenomen.
Toch
wil ik niet nalaten
en
ook een goed woordje te doen,
voor
Marianne van nu,
en
Klaas en Harold van toen.
Want….. wat íedere soos
zou
mogen wensen,
is de
samenwerking met deze
‘stichting-Welzijn-mensen’
Toch
óók een dankwoord voor anderen
die
hun inzet hebben getoond,
van
oppas-ouders tot begeleiders,
want
je ziet het, het loont!
Ik
wens de soos dan ook
nog
veel succes en heel veel vertier,
Ik
heb het graag gedaan,
met
heel veel plezier!
Geke Strijker,
Nieuw-Balinge
|
