Colofon

Feestelijke hapjes, gemaakt door de kookgroep: Albert, Geert, Jan, Wolter, Evert, Henk en Joop! 

Van  de  redactie.

Hoe kunnen we feestelijker beginnen deze decemberuitgave van Kontakt, dan met een foto van een overheerlijke schaal met hapjes! Deze werden eigenhandig gemaakt én geserveerd op 28 november jl door de kookgroep; Albert Wielink, Geert Post, Jan Kats, Wolter Ravenhorst, Evert Sok jr, Henk Elzinga en Joop ten Caat. De reden hiervan was de feestelijke opening van het zorgloket “Het Knooppunt”, onder gebracht in dorpshuis ‘de Heugte’. Een verslag hiervan, inclusief een aantal foto’s, kunt u tegen komen in deze editie van Kontakt. Niet alleen in de grote zaal was feest, ook in de ronde zaal was volop feestgedruis. Niemand minder dan onze aller Sint-Nicolaas was die middag in een luchtballon (!) naar Nieuw-Balinge gekomen om een bezoek te brengen aan de kinderen van ons dorp. Ook hiervan kunt een verslag lezen. Wat nog meer:

• Nóg meer feest! En wel op 14 december a.s.. dan viert jeugdsoos Kentucky haar 30-jarig jubileum en wordt u uitgenodigd!
• Ook kunt u lezen dat de Sint een bezoek heeft gebracht aan de peuterspeelzaal.
• Leden van de bouwcommissie van de NH kerk bakken weer heerlijke oliebollen voor ons. Hoe, waar en wanneer u die bestellen kunt leest u in deze Kontakt.
• Kerstfeest op 2^e kerstdag, om 10.00 uur in de NH kerk.
• In deze uitgave het aller laatste verhaal uit de serie ‘Van Scheper Tot Wolvenjacht’. Hierin leest u het tweede en laatste deel van ‘De Wolvenjacht’.
• Aankondiging van het kerstfeest van de kinderclub in ‘de Heugte’ op 19 december a.s.
• En wij hebben voor de kleinsten onder ons het kerstverhaal: “De Kleine Dennenboom”.
• En…………………. nog héél veel meer!

Langs deze weg wil de redactie u allen hele fijne

feestdagen toewensen en een heelvoorspoedig 2008!

Samen Beter Lezen:

Alle ouders en leerlingen van groep 4 t/m 8 hebben vanaf 1 oktober t/m 23 november wekelijks 4 keer gezamenlijk gelezen in het kader van het leesproject “Samen Beter Lezen”.

Dit was best hard werken en af en toe passen en meten met de tijd. Wij zijn trots te kunnen melden dat heel veel leerlingen en ouders het project succesvol hebben afgesloten. Sommigen hebben iets meer tijd nodig om in totaal 28 keer gelezen te hebben en die tijd krijgen ze natuurlijk ook als ze dat willen. Vandaar dat die leerlingen kunnen kiezen.

1. Stoppen.
2. Even doorgaan.
3. In de periode dat groep 3 samen gaat lezen het project afmaken.

Alle kinderen van school hebben vrijdag 30 november tijdens de feestelijke afsluiting in “de Heugte” als verrassing een mooie boekentas ontvangen met het schoollogo erop.

Voor de ouders en de leerlingen die het project succesvol hebben afgesloten lag er nog een verrassing te wachten. De leerlingen kregen ook nog een mooie kanjer van een medaille en mogen zich nu officieel “Leeskanjer”” noemen en voor de ouders was er een mooie oorkonde.

Noodlokaal:

Na de Kerstvakantie in de week van 7 januari 2008 wordt gestart met de bouw van het noodlokaal. Het is de planning dat het lokaal in de week van 4 februari wordt opgeleverd.

Nieuwe collega:

Vanaf 1 januari 2008 verwelkomen wij een nieuwe collega op school. Meester Alfred komt ons team versterken. Vanaf 7 januari wordt groep 3/4 elke ochtend gesplitst en als het noodlokaal klaar is zal de gehele week groep 3 en groep 4 gesplitst worden tot aan de zomervakantie. Wij kunnen vanaf dan de groepen splitsen vanwege extra formatie in verband met de groei van het aantal leerlingen op school. Een aantal activiteiten zullen nog wel gezamenlijk in de combinatie 3/4 plaatsvinden.

Kansrijke Taal:

Rustig beginnen in 2008 zit er voor ons niet in, want donderdag 10 januari komt de visitatiecommissie van Kansrijke Taal ons bezoeken. Deze commissie gaat bekijken of wij nog aan de criteria voldoen voor het voeren van het keurmerk Kansrijke Taal.  De visitatie zal bestaan uit klassenbezoeken, gesprekken met leerlingen, leerkrachten, ouders, directie en een documentenanalyse.

Groep 1/2

In november hebben de leerlingen van groep 1/2 in het kader van Kunstmenu vioolles gehad van juf Gea. Al snel waren ze heel vaardig en konden al lopend door het gymlokaal meespelen met Sinterklaasliedjes.

Groep 3/4

De ouders van groep 3/4 mochten weer een les in de klas komen bekijken. Voor groep 3 hebben we een leesles uit de methode Veilig Leren Lezen verzorgd. De ouders konden zien hoe groep 3 een nieuw woord en een nieuwe letter leerde. Daarnaast hebben ze kunnen zien wat een verscheidenheid aan materialen er voor handen is en hoe deze materialen werken in de praktijk.

De ouders van groep 4 kregen een kijkje in de keuken van een les begrijpend lezen uit de methode Goed Gelezen. De ouders hebben kunnen zien hoe de verschillende strategieën worden aangeleerd, waarmee de kinderen een tekst leren begrijpen.

Groep 5/6

Maandag  12 november had groep 5/6 grote kring. De kinderen speelden toneelstukjes. Ze voerden een telefoongesprek, waarvan de ene leerling heel onfatsoenlijk was en de ander zeer beleefd en hoe jij je gedraagt in een restaurant. Daarna gingen de kinderen om de beurt een gevoel uitbeelden. De kinderen van de andere klassen mochten dan raden wat voor gevoel het was. Bijvoorbeeld bang, verlegen, verdrietig, boos etc.

Schilderen

Drie vrijdagmiddagen als echte schilders werkzaam in de Heugte. De heer Bert ten Hoorn nodigde groep 5/6 uit om bij hem schilderles te komen volgen. We waren al een beetje besmet met het schildervirus, want Maté Sinku zit bij Bert op les en heeft al een mooi schilderij gemaakt. We werden op een ludieke manier welkom geheten. Bert was verkleed als gevangenisbewaarder (dit was hij 24 jaar geweest) en vertelde dat zijn broer er ook was. Maar de kinderen hadden wel in de gaten, dat na de verkleedpartij het nog dezelfde Bert was.

Er stonden schilderezels voor de kinderen klaar, waar een stuk karton op zat met een cirkel. Ze mochten met kwast en plakkaatverf de ruimte buiten de cirkel blauw of rood verven. De volgende keer werd de cirkel geel geverfd, waar ze de laatste keer iets in mochten verven. De resultaten waren geweldig. We willen Bert nogmaals bedanken. De kinderen hebben genoten en de juf ook. Met kerst komen de gemaakte werkstukken in de Heugte te hangen, waar Bert een expositie houdt.

Kijkochtend

Groep 5:

Het was een volle bak met  de leerlingen en de ouders. We hadden een rekenles. De methode laat ons in elke groep zien hoe we sommen op verschillende manieren  moeten uitrekenen. Wij waren nu met de + en – sommen tussen 100 en 1000, die je op de getallenlijn moet uitrekenen. En dat valt altijd niet mee.

Groep 6:

De ouders van groep 6 mochten een geschiedenisles volgen. We waren bij de 18^e eeuw. Het reizen in die tijd was geen pretje. Met de diligence voorzien van houten wielen en geen vering of met de trekschuit. Dat er veel verschil was tussen arm en rijke mensen is voor de kinderen moeilijk voor te stellen. De kinderen genieten altijd van de geschiedenisles, maar dat hebben ze niet van vreemden. De ouders hebben ook genoten.

Groep 7/8

Vrijdag 9 november, hebben de leerlingen van groep 7/8 een lichtjesconcert gegeven. Dit concert gaven ze als afsluiting van het jaarlijkse muziekproject dat de kinderen volgen. Het project bestond ook dit jaar weer uit 10 muzieklessen op een blaasinstrument, gegeven door Inge Donker en begeleid door de christelijke muziekvereniging “Irene” uit Nieuweroord. De zaal werd sfeervol verlicht door de lampionnen van de kinderen uit het publiek, terwijl de muzikanten van groep 7/ 8 opkwamen met hun brandende lampion in de hand. Tijdens deze sfeervolle opening klonk het liedje “11 november is de dag”, gespeeld door Inge op haar trompet, door de overvolle zaal.

Een beetje zenuwachtig maar erg enthousiast hebben de leerlingen uit groep 7/8 daarna laten horen wat ze allemaal geleerd hebben op hun blaasinstrument. Liedjes als “samen en alleen”, “sint Martinus bisschop” en “de echoput” speelden ze moeiteloos. Ook het nut van een dirigent voor een orkest werd op een leuke en speelse manier gedemonstreerd. De instrumenten waar de kinderen op speelden waren bugels, trompetten en kornetten. Ingrid Sallomons op bugel en Allison Schulte op saxofoon, beide leerlingen van groep 7/8 en lid van de muziekvereniging, speelden een duet die erg in de smaak viel bij het publiek. Ook speelde het jeugdorkest van “Irene” nog enkele muziekstukjes. Onder begeleiding van Bruno Lukens, de nieuwe instructeur van de malletband, gaven Tom IJmker, Jens Kramer en Jurjen IJmker een daverende drumsolo weg. De leerlingen en de leerkrachten van de meester Sieberingschool en muziekvereniging “Irene” uit Nieuweroord kijken met veel plezier en voldoening terug op het project en het concert. Beiden hopen nog jaren op deze manier samen te werken. “Een fantastische manier om de kinderen kennis te laten maken met deze vorm van muziek”.

Verkoopmiddag Kansrijke Taal

Op vrijdagmiddag 30 november was de Kansrijke Taal winkel weer geopend voor de verkoop van decemberartikelen. Deze artikelen waren gemaakt door de kinderen van de groepen 1 t/m 4. Ieder groepje had iets in het teken van december gemaakt, dat in de winkel verkocht zou kunnen worden. De opkomst was erg groot. Met hulp van de kinderen uit groep 7/8 gingen de verschillende kunstwerken als warme broodjes over de plank. Moest het cadeau ingepakt worden? Geen probleem. De kinderen zorgden hier ook voor.

Al met al was het een gezellig “druk” uurtje waarin veel artikelen verkocht werden. De kinderen stonden met veel enthousiasme in de winkel en hebben aan het eind, als echte “winkeliers” de kas opgemaakt.  Dit was een leuke en leerzame activiteit, waarmee de kinderen zich echt verantwoordelijk voelden voor de verkoop. We kijken met veel plezier terug op deze middag.

De winkel is overigens elke vrijdagmiddag geopend van 13.15 – 14.00 uur. Ook als u geen kinderen op school hebt, bent u van harte welkom.

Schoolfonds:

Wij zijn ons ervan bewust dat het gevaarlijk is een specifieke groep speciaal te bedanken. Toch maken wij dit jaar een uitzondering. Wij willen het bestuur van het schoolfonds en alle donateurs hartelijk bedanken voor hun bijdrage. Wij zijn er trots op dat niet alleen ouders en leerkrachten van school lid zijn van het schoolfonds, maar ook andere dorpsbewoners.

Wij hebben signalen ontvangen dat men graag op de hoogte wil worden gehouden van activiteiten van school. Wij proberen door middel van  “Kontakt”  en onze website www.meestersieberingschool.nl waarop o.a. wekelijks ook de nieuwsbrief staat u te infomeren over zaken die op school spelen.

Prettige feestdagen

Langs deze weg willen wij iedereen prettige feestdagen toewensen. Alvast een gelukkig en gezond 2008. Jongens en meisjes voorzichtig met vuurwerk en tot maandag 7 januari.

Iedereen die op welke wijze dan ook zijn of haar steentje heeft bijgedragen aan de activiteiten en het onderwijs aan onze school. Hartelijk dank daarvoor. Wij hopen van 2008 net zo’n goed en gezellig jaar te maken als 2007 en elkaar te blijven ontmoeten in Nieuw Balinge. Want samen kunnen we veel.

November, een maand van voorbereiding voor de feestmaand December.

5 december: sinterklaas op school en thuis

20 december: kerstviering op school.

Maar gelukkig gebeurt er daarvoor en tussen ook nog een heleboel Leest u maar!

CREAMIDDAG

Op donderdagmiddag worden groep 1 t/m 4 en  5 t/m 8 in drie groepen verdeeld, waarna ze drie crea-middagen achter elkaar werken aan een creatieve opdracht. Deze creatieve opdracht wordt gegeven door de leerkrachten en ouders.

Dit schooljaar wordt door de groepen 1t/m 4 gewerkt aan:

-Een huis gemaakt van een schoendoos. Dit huis wordt ingericht met meubels, en de muren krijgen zelfs een behangetje!

-Een poppenkastpop van papier mache en stof

-Een schilderij met als afbeelding een kop, van draad en gekleurd zand, kralen en glitters.

Groep 5 t/m 8 zijn bezig met:

-Haken van een armbandje en een schilderij

-Solderen van je naam

-Houtbewerking: een treintje maken met je naam.

De kinderen vinden het erg leuk , ze zijn creatief en zoeken creatieve oplossingen. Ze helpen elkaar binnen de groep.De kinderen komen zo met verschillende vaardigheden,  technieken en materialen in aanraking. Er worden drie creamiddagen achter elkaar gegeven, dan een onderbreking van drie techniekmiddagen.

Deze middag is een echte gezellige, leerzame middag waar de kinderen naar uitzien, en wij als crea-ouders en leerkrachten ook.

Groeten, Crea-ouders

KUNSTMENU

In het kader van kunstmenu komt op donderdag 22 november Gea van de Woude vioolles geven aan de kinderen van groep ½ .  Prachtig, binnen 5 minuten hadden de kinderen allemaal een viool op de juiste manier vast en speelden ze mee met de muziek van een cd. Er werd gezongen en gemusiceerd alsof ze dit al jaren deden! Gea legde uit waaruit een viool bestaat en ze benoemde de onderdelen. Er komt nog een 2^e les, we zijn erg benieuwd!  

KIJKMORGEN

Ook dit jaar krijgen ouders gelegenheid om lessen bij te wonen van hun kind(-eren) Veel ouders maakten hier dan ook gebruik van. Meedoen in de kring, met de werkles, rondkijken etc. Hieronder leest u een verslagje van een ouder:

Ik vond het erg leuk om eens te kijken in deklassen van mijn kinderen. Het is toch wel heel anders dan vroeger bij mij in de klas.  Dit kan ook eigenlijk niet anders, want ik zat in een klas met maar 1 groep, wat inhield dat iedereen met hetzelfde bezig was.  Nu zijn er natuurlijk 3 groepen in een klas, die je opdrachten/instructies moet geven.  Ook het zelfstandig werken (GIP) met hun eigen weektaak, met moet-taken en mag-taken, vindt ik toch wel bijzonder om te zien hoe dat nou werkt. Eigenlijk iedereen weet wat hij/zij moet doen en wat er van hem of haar verwacht wordt. Mocht je toch nog vragen hebben, dan kan je die altijd stellen aan de leerkracht..

Zo heb ik een goede indruk gekregen van de werkwijze op school en de kinderen vinden het bovendien erg leuk dat je komt kijken bij hun in de klas!

Een belangstellende moeder

GOEDE DOELEN DAG

Ieder jaar houden we op onze school een “goede doelen dag”

Dit jaar kozen we voor KIKA. (kinderen kankervrij)  De leerlingen kregen op school informatie over KIKA middels een dvd. Vervolgens krijgt elk kind een klussenlijst mee naar huis. Ze kunnen thuis of bij familie en kennissen klusjes doen tegen een kleine geldelijke bijdrage.

Het geld dan de kinderen op deze manier verzamelen is voor KIKA. Fijn dat we andere kinderen zo kunnen helpen. Het geld wordt gebruikt voor nieuwe onderzoeken, o.a. betreft de pos./neg. kanten van chemo-therapie, het ontwikkelen van nieuwe therapieën etc.  Het geld kan tot 3 december  op school ingeleverd worden. We hopen op een mooi bedrag voor KIKA!

ADVENT

Als voorbereiding op kerst vieren we ook op school advent. In de weekopening op maandagmorgen steken we op 1^e advent een kaars aan en zegt een leerling een versje erbij op. Ook zingen en praten we met elkaar over de voorbereiding van de geboorte van Jezus.

 Zo doen we dat bij alle vier adventsweken.

Heleen Hut

Op vrijdag 14 december gaan de kinderen van groep 7 en 8 fruitbomen planten langs de Breikstroekenweg. Dit gebeurt in het kader van het dorpsomgevings project Veur Uutzicht. Veur Uutzicht is een project dat tot stand gekomen is uit de dorpsvisies voor Nieuw Balinge en de Broekstreek. Het doel van dit project is om de omgeving aantrekkelijker te maken voor dorpsbewoners en toerist door de regionale identiteit te versterken. Dit gebeurt door herstel en ontwikkeling van landschappelijke en cultuurhistorische elementen.

De Breistroekenweg vormt de overgang tussen het zand- en veenlandschap. Dit is nog goed te zien door het aanwezige hoogteverschil. Vroeger hebben op een deel van deze overgangsrand fruitbomen gestaan. Om dit beeld weer te herstellen zullen ca. 30 fruitbomen worden aangeplant.

De kinderen uit groep 7 en 8 zullen de gemeente helpen bij de uitvoering van dit project. Dit onder deskundige begeleiding van Landschapsbeheer Drenthe. Het programma voor vrijdag 14 december ziet er als volgt uit:

10.00 uur verzamelen bij het dorpshuis

10.15 uur uitleg

10.30 uur planten

11.30 uur afsluiting

Het project is financieel mogelijk gemaakt door provincie Drenthe, Leader+ en de gemeente Midden-Drenthe.

Ook in de peuterzaal zijn we al weer druk bezig  met sinterklaas .

Er wordt weer volop geknutseld en ook de sinterklaas pakjes en zwarte pieten pakjes zijn weer volop in gebruik.

Sommige kinderen vinden het geweldig om zich als zwarte piet of sinterklaas te verkleden en het is ook een grappig gezicht die kleine pieten en sinten.

Ook onder het fruit eten wordt er serieus gediscussieerd hoe piet weer binnen  komt er was zelfs een peuter die het wel handig vond dat zijn papa alvast de ladder tegen het huis zette voor zwarte piet om de cadeautjes te brengen,daar was dan ook goed over na gedacht.

Ook zijn we "gelukkig " volgens een paar peuters weer naar de gymzaal geweest we hebben aan de touwen gezwaaid en slootje gesprongen.

Ook hebben we een leuk spel gedaan van de kabouters en de reus. Maar tegen 10 uur krijgen sommige peuters plotseling erge honger dus na een liedje zingen in de kring gaan we weer gauw terug  naar het lokaal waar we dan gaan fruit eten.

En voor je het weet is de morgen weer voor bij en staan de ouders en opa en oma's al weer te wachten.

In een groot, donker bos groeide er eens een kleine dennenboom, die niets liever wilde dan vlug groot worden. Jaloers keek hij naar de grote bomen rondom. Hij dacht niet aan de warme zon en de frisse wind. Hij merkte niets van de kinderen die bosbessen kwamen plukken en af en toe zeiden:"Kijk toch eens wat een leuke kleine dennenboom." Dat vond de boom helemaal niet fijn om te horen.

Langzaam maar zeker groeide het boompje, jaar na jaar kwamen er takken bij, maar nog zuchtte het:"Ach, was ik maar groot, dan kon ik de blauwe hemel raken en de vogels zouden een nest bouwen op mijn hoogste tak." In de winter kwam er een haasje en sprong over het boompje. "Doe dat niet." riep het boompje boos. De volgende winter was het boompje zo groot, dat de haas er omheen moest lopen.

Toen kwam de herfst en de houthakkers begonnen de grootste bomen om te hakken. Een voor een stortten de bomen neer en het was net alsof het bos zijn adem inhield, de vogels zwegen verschrikt en de wind ging liggen. De bomen werden van hun takken ontdaan, op karren gelegd en weggevoerd. Waar zouden ze naar toe gaan? Wat stond hun te wachten?

In de lente vroeg het boompje aan de zwaluwen:"Weten jullie waar de grote bomen zijn?" "We weten het niet, we hebben ze niet meer gezien. Wees maar gelukkig hier in het bos." zeiden ze.Op een dag vloog een ooievaar voorbij. "Weet jij misschien waar de grote bomen zijn?" vroeg de boom. "Ver van hier heb ik schepen gezien met grote, sterke masten, ze roken naar dennenhout."zei de ooievaar. "Oh, ik wou dat ik zo groot was om ook over zee te kunnen varen."

Het boompje bleef maar dromen van de zee en mopperde als de kinderen over zijn takken streelden. De vogels begrepen het boompje niet. "Wees toch blij dat jij niet word omgehakt!" kwetterden ze. "Verheug je toch in je jeugd!" ruiste de wind. "Het leven is goed in het bos." troostte de zon. Maar de dennenboom begreep het allemaal niet, hij was en bleef ontevreden met zijn lot.

Het werd opnieuw winter in het bos. Langzaam dwarrelden de sneeuwvlokjes naar beneden en spoedig waren de grond en de bomen bedekt met een dikke laag sneeuw. Tegen kerstdag kwamen de houthakkers terug. Ze keurden de kleine boompjes en hakten de mooiste om. De sneeuw werd voorzichtig van hun takken afgeschud. Ze werden op een kar gelegd en een paard trok ze het bos uit. "Waar gaan die nu heen? Ze zijn niet groter dan ik en zij mochten hun takken houden. Worden zij nu ook een mast voor een schip?" Verdrietig schudde hij zijn takken en vroeg zich af waarom ze hem niet hadden gekozen.

Aan enkele mussen, die ijverig voedsel zochten, aan de voet van het dennenboompje vroeg hij: "Waar gaan die kleine boompjes naar toe?" "Dat weten we! Dat weten we!" tjilpten de mussen druk, "in de stad hebben we door de ramen gekeken. Je kunt niet geloven hoe mooi ze zijn. Ze worden in de mooiste en de warmste plaats van het huis geplant. Aan hun takken worden kleurige ballen, zilveren slingers en honderden lichtjes vastgemaakt. Aan de voet van de boom liggen mooie pakjes met rode en groene strikken." "Ach, ik wou dat ik ook in een warme kamer stond, versierd met kleurige ballen en lichthes. Dat lijkt me nog leuker dan een mast te zijn en over zee te varen. Wat gebeurt er later met die boompjes?" "Dat weten we niet," kwetterden de mussen, "maar geniet nu toch eens van de frisse lucht in het bos!"

De dennenboom werd  groter en groter en de kinderen die hem zagen riepen: "Kijk eens wat een mooie boom mama!" Tegen kerstmis werd hij omgehakt. Hij voelde een stekende pijn en viel met een grote plof op de grond. Hij was niet gelukkig, zoals hij altijd gedacht had. Hij werd bevangen door een grote angst. Hij was verdrietig omdat hij zijn vriendjes moest verlaten. Hij huilde bij de gedachte dat hij nooit de bloemen en de vogels terug zou zien.

"We nemen deze, hoeveel moet ik u betalen?" hoorde hij plotseling zeggen. Een man in een mooie rode jas droeg hem voorzichtig naar een groot huis. Hij werd in een prachtige kamer gebracht. Er stonden grote vazen, zetels en tafels vol speelgoed. De dennenboom werd in een grote bloempot, gevuld met zand, geplant. Toen begonnen de bedienden hem te versieren. Het boompje trilde van vreugde, nu zou het mooi gemaakt worden. Ze hingen kleurige ballen, appels en noten aan zijn takken. Gouden en zilveren slingers hingen van tak tot tak. Honderden lampjes werden vastgemaakt en bovenop de top straalde een gouden ster. Onder de boom schikten ze mooi ingepakte geschenken, met rode en groene strikken. 's Avonds werden alle lampjes aangedaan. Het dennenboompje glinsterde en fonkelde. Het zag er prachtig uit. De kinderen klapten opgetogen in de handen en de grote mensen keken bewonderend.

Nadat ze kalkoen met appelmoes en een grote taart hadden gegeten, kwamen ze rond de boom staan en zongen ze mooie liedjes. Toen mochten de kinderen de pakjes openen en de appels en noten van de takken nemen. Na een tijdje ging iedereen op in zijn eigen bezigheden en keek er niemand meer naar de boom om. De kinderen zaten rond het haardvuur en luisterden met open mond naar de verhaaltjes die opa vertelde. Toen gingen de kleintjes naar bed en het dennenboompje verheugde zich al op de volgende dag, als het opnieuw versierd zou worden met snoepgoed en pakjes.

Maar.... 's morgens sleepten de bedienden hem naar zolder en zetten hem in een donkere, stoffige hoek neer. "Wat moet dat betekenen, waarom mag ik niet in de mooie kamer blijven staan?" vroeg het dennenboompje zich af. Weken gingen voorbij, zonder dat hij iemand zag. "Het is nu winter, men kan mij nu niet in de tuin planten, de grond is te hard en er ligt te veel sneeuw. Ik moet hier wachten tot het lente wordt."

Op een dag kwam er een man, die nog enkele kartonnen dozen in een hoek neerzette. Het boompje was erg eenzaam, het miste zijn vriendjes uit het bos. "Piep, piep", zei een kleine muis, "is het hier niet gezellig?" Het dennenboompje hield niet van muizen, hij vond vogeltjes veel vriendelijker. Dus gaf hij geen antwoord, toen ze hem vroegen waar hij vandaan kwam. Hoe zou hij ooit kunnen uileggen hoe groen het bos was en hoe lekker het gras rook na een regenbui.

Eindelijk kwam de lente, hij hoopte dat men hem vlug in de tuin zou planten. Op een dag kwamen de bedienden de zolder opruimen. Ze sleepten de dennenboom naar beneden. "Hoera, ik mag naar buiten!" riep de boom  blij. Hij spreidde zijn takken en de ster straalde in de zonneschijn. De kinderen speelden in de tuin. "Kijk, de ster zit nog op de top van de oude, verdroogde dennenboom."  Ze rukten de ster eraf en begonnen om de boom te dansen. Zijn takken knakten af en overal lagen verdorde  dennennaalden. Toen kwam de knecht en hakte hem in kleine stukken. Terwijl de kinderen toekeken, werd de boom in brand gestoken. Het boompje zuchtte en dacht aan het koele bos, de sneeuw en de regen. De vlammen schoten hoog op en toen bleef er alleen een hoopje as over................

                                                           EINDE

Beste mensen de buurtacademie is weer volop actief met diverse cursussen die pas weer gestart zijn. Enkele cursussen blijven “haken” op een paar deelnemers, we doen nog een keer een oproep voor deze cursussen te weten:

Gezond Koken voor Mannen avond cursus.(nog 4 personen)

Opfris cursus Nederlandse taal.(nog 4 personen)

Geheugentraining.

Mocht u  zelf  graag een heel andere cursus willen volgen dan horen wij dit graag.

We kunnen dan kijken hoeveel animo ervoor is?

Laat het ons weten.

Cursus opgave bij Albert Wielink.

Woensdagmiddag waren veel genodigden aanwezig bij de Opening van het Zorgloket.
De Ouderen Onder Dak werkgroep glunderde van oor tot oor!
De "Ouderen Onder Dak" werkgroep is ontstaan naar aanleiding van het project "Veuruitzicht"
tijdens het onderzoek kwam aan de orde dat de ouderen die woonachtig zijn in Nieuw Balinge heel graag willen blijven wonen in eigen dorp, het liefst tot het einde van hun leven.
Om dit te realiseren is het nodig de eventuele noodzakelijke zorg dichter bij de mensen te brengen. In gesprekken met Woonservice, Welzijn Ouderen, Welzijn Midden - Drenthe, De Westeres en Altingerhof  bleek dat er tegenwoordig veel mogelijk is op dat gebied.
Alleen de ouderen weten dit vaak niet dus kom je in eerste instantie bij het punt voorlichting.
De eerste stap is dan een zorgloket, Nieuw Balinge had al snel een mooie lokatie in Dorpshuis
"De Heugte" ter beschikking en de organisaties waren het spoedig eens, Nieuw Balinge krijgt als kleine kern dé pilot een zorgloket. Na hardwerken om de inrichting een fraai aanzien te geven, een gezellig "huiskamer" te creëren waar iedereen zich thuis voelt, kon men Woensdag overgaan tot de officiele opening.
Mieke Sol van Welzijn Ouderen Midden - Drenthe sprak van een uniek gebeuren dit steunpunt is in Drenthe de eerste in zo'n klein dorp. De Openings handeling werd vericht door  twee Wethouders van de Gemeente Midden - Drenthe, Mevr.Looman en Dhr. Dolfing, ze kregen even de touwtjes in handen om de naam te onthullen, Het KNOOPPUNT. De werkgroep Ouderen Onder Dak is voornemens het Knooppunt breed in te vullen, met de start voor ouderen maar in de toekomst ook voor jongeren. De hoop is gevestigd op diverse instanties die daaraan invulling kunnen geven?
Gedacht wordt aan het JIP jongeren informatie punt. Een verpleegkundige voor controle handelingen die net zo goed in een huiskamer kunnen dan in een dokterspraktijk,  het bezorgen van medicijnen, een klusjesman, maar ook aan de sociale contacten wordt gewerkt door het organiseren van koffie ochtenden,activiteiten enz. Er is nog genoeg te doen voor deze werkgroep maar aangezien de genoemde instanties het knooppunt in ieder geval 3 jaar ondersteunen ziet de werkgroep het helemaal zitten. Er zijn zelfs al gesprekken voor het eventueel bouwen van  levensbestendige woningen, als dat in de toekomst ook nog gaat lukken kan het inderdaad zo zijn dat bijna iedereen op het dorp zal kunnen blijven wonen. In ieder geval door de opening van het knooppunt is dit al een grote stap dichterbij gekomen. Nieuw Balinge is met recht trots op het KNOOPPUNT!

Elke Dinsdagmorgen kan men hier terecht met vragen over wonen, zorg en welzijn!

Gedicht door: Wethouder E. Dolfing en M. Looman bij opening KNOOPPUNT!
 
De Wethouders liepen te denken,
Wat zullen we Nieuw Balinge schenken?
 
We hebben u net meegedeeld,
Nieuw Balinge is weer een voorbeeld.
 
Voor Ouderen onder Dak,
hebben wij twee plantebn in een bak.
 
Om deze mooie kamer op te sieren,
waar vooral vrijwilligers de zaak bestieren.
 
Ons paard geven we wel wortel en kapjes,
maar wij zijn zelf benieuwd naar de lekkere hapjes?
 
Nieuw Balinge met dit steunpunt heel veel succes,
En Albert Wielink en zijn club heel veel kookles! 

Kontakt brengt dit jaar een reeks verhalen over het vroegere Drentse dorpsleven. Zo wordt o.a. vertelt over het afbranden van veen voor het verbouwen van boekweit, waar in ons dorp de naam Boekweitstraat vandaan komt, evenals het verhaal ‘de Wolvenjacht’. (‘Wolvenhaar’) In dit verhaal wordt duidelijk waar de namen: ‘de Breistroeken’ en Breistroekenweg’ en Schepersweg vandaan komen. Veel, plezier met de serie: ‘Van Scheper tot Wolvenjacht’!’

DE WOLVENJACHT (slot)

Hoelang de oververmoeidheid hem te pakken had gehad, wist hij niet. Maar toen de koude hem weer bijgebracht had, hoorde hij in de verte opnieuw de hese kreten van de naderende .wolven. Wel waren de oude aanvoerder en zijn verdronken makker uit elkaar gescheurd en opgegeten, maar nog steeds kwelde de honger. En zo volgden de dieren opnieuw het spoor. Omkijken deed hij niet, want dat kostte slechts tijd. Toch voelde hij, dat zijn achtervolgers hem spoedig ingehaald zouden hebben. Even bleef hij staan, gleed uit over de sneeuwen een jankende gedaante schoot hem voorbij. Een tweede volgde. Een derde bleef voor hem staan. Gelukkig had een boom langs de weg Coerts glijpartij doen eindigen. Daar was hij tenminste beschut.

De aarzeling van de wolf redde Coert; hij dacht aan de geschoten ganzen en met een smak gooide hij de loerende tegenstander er twee tegen zijn kop. Die hapte en ruziede met zijn makkers. Opnieuw gooide Coert er een paar ver weg. Dat verspreidde de eer­ste wolven en maakte de weg vrij. Weer liep onze jager, maar thans gold het zijn leven.

Telkens viel er een gans op de grond, die zijn achtervolgers even ophield. Voorhees was dichtbij, de huizen werden groter en groter.

Toen kwamen de wolven nog eenmaal op zetten en ze haalden Coert in, juist toen hij het pad afsloeg naar huis.

Met een doffe plof sloeg zijn ganzenroer op de eerste wolven­kop, op de tweede wolf. Een jankend gehuil steeg op ...

Op Voorhees schrokken de bewoners van dat gehuil en vader Steven schoot rechtop. Hij greep de bijl en liep de zijdeur uit, juist toen er een hulpkreet van Coert door de lucht scheurde. 'Blieft staon! Staonblieven!', riep de vader, die maar half begreep, wat er gaande was.

Met enkele sprongen was hij bij Coert en hij sloeg naar alle kan­ten op de wolven in. Dat werd de dieren te bar en ze vluchtten om eerst terug te komen toen de beide mannen de huisdeur achter zich dichtgeslagen hadden. Coert was veilig.

Nog altijd duurde de barre winter voort. Het vroor ongekend hard. Er was bijna geen water meer in de putten en voor de schapen was er al evenmin veel te halen, omdat de stuifsneeuw de wegen onbe­gaanbaar maakte en de heide vol stoof.

En al zou dat niet zo zijn geweest, dan waren ze toch binnenge­bleven, want na de mislukte overrompeling van Coert door de wol­ven bleek, dat er veel meer van die ongure dieren rondzwierven. Steven was de morgen na Coerts ontsnapping naar de schulte* gestapt en had hét geval met de wolven aangegeven. Eerst was er wat om gelachen, omdat wolven hier zelden kwamen, ook niet in de ergste wolvenjaren, doch toen hij het hele verhaal verteld had, werd de schulte ernstiger.

'As het bij het Kinholt was, zul ik de boeren waorschouwen', zei hij na enig nadenken.

'Ik zul het nou ook mar doen', meende Steven.

En zijn raad werd opgevolgd. Na de preek van de zondag daarop werd medegedeeld, dat de streek onveilig was. Doch eigenlijk was het toen niet meer zo nodig, want de mensen vertelden elkaar al de verhalen van de Oshaar, van Coert.

Hoe ze in Echten een oude schaapskooi opengebroken hadden en twintig schapen hadden verscheurd. Dat ze langs de Postweg om de huizen hadden gezworven en wel zo, dat de bewoners niet meer van huis durfden. Hoe ze langs de wagenweg Jan Willems hadden nagezeten ...

Daarop was maar één antwoord mogelijk: Er moest een grote wolvenjacht worden uitgeschreven.

Alle weerbare mannen werden opgecommandeerd uit het gehele westen van de Landschap. Bij klokkenslag en kerkenspraak werd bepaald, dat er een grote ketel* gedreven zou worden, acht dagen na de afzegging.

De vastgestelde maandag brak aan, en reeds vroeg in de morgen was ieder opgestaan. In Koekange, De Wijk, Zuidwolde, Echten, Ruinen, Ruinerwold, Dwingeloo en Beilen werd de kring gevormd, die achter het Echtense Hoogeveen zou eindigen. Daar immers waren de wolfskuilen, die door de Oost- en Middendrenten door­zocht zouden worden. Het zou een kring worden, volledig geslo­ten, die een flinke opruiming onder het gedierte zou houden. Ieder wist zijn plaats en de richting waarin gedreven zou worden ...

En zo gingen ze dan 's maandags op pad, al de mannen, vaders en volwassen zonen, padjongens en knechten, volop gelaarsd en zwaarbewapend. Niet alleen met kruit en kogels, maar ook met het natje en het droogje. Menige worst was uit de wiemeI gewipt, menige schinke was zwaar aangesneden, omdat ieder wist, dat het een zware dag zou worden, omdat het op het eind van februari nog kouder was da_ll het rond Kerstmis geweest was.

Als vanouds werd geprobeerd de kring te sluiten, en dit leek wel te lukken ook. Maar al heel gauw kregen de Koekangers en de Runers een troep wolven in de gaten, die zich schuilhielden achter het Echtinger Kraaienbos. En de Dwingelders raakten slaags op Kraol, waar eveneens een grote troep langs de Postweg rondsloop.

De eersten besloten zelf de kring te sluiten, in plaats van de die­ren op te drijven, zoals het gebruik was, en zo duurde het niet lang of de kring werd kleiner en kleiner. Ook Steven en Coert waren bij deze groep en ze waarschuwden nog eens ernstig om de in het nauw gedreven dieren direct de genadeslag te geven of ze dood te schieten.

'Een wolf in doodsnood mak vrömde sprungen', waarschuwden ze.

Maar er heerste een vrolijke en losse geest onder het gezelschap.

De hele winter hadden ze nu al thuisgezeten en zich weinig kunnen vertreden: nu zouden ze eens laten zien, dat ze nog leefden. Worst en schinke*volop, een slokje uit de fles na, om het fundament in de maag wat steviger te maken, het werkte al evenzeer mee als het weer. De zon scheen en er was weinig wind. Het was goed weer om buiten te zijn. En dat had tot gevolg, dat de mensen zorgelozer waren dan eigenlijk raadzaam was.

Zo gebeurde het, dat het gezelschap zich bewoog in de richting van de oude hoge boswal, waar donkere jeneverbessen, hoge eiken en berken stonden met veel laag onderhout er voor.

'Een beste gelegenheid', meende de Ruiner schulte.

'En een minne zo as ik ter gieniene zul weten', zei Jan Oshaar, en die was hier op bekend terrein.

Beiden hadden ze gelijk, want ze bekeken het ieder van een andere kant.

Hoe er ook geschreeuwd en getrommeld werd, geen wolf bewoog zich, hoewel de sporen aangaven, dat ze er die morgen nog geweest waren.

Al dichter en dichter werd de kring getrokken, maar het bleef stil, alsof er geen levend wezen in of om de oude wal leefde. Ineens schoot echter een oude wolf tussen twee jeneverbossen vandaan en rende recht op dé mannen af.

Hendrik Lamers, die een best geweer had, was zo verbaldereerd dat hij vergat om te schieten, zelfs om te lopen. Want zo'n dier had hij nog nooit gezien.

Hendrik stond midden op het pad, met zijn knecht Lamert naast zich. Als de weerlicht stoof de wolf

op hen af, hurkte voor de beide mannen, die hem de weg versperden, sprong en scheurde zich met de tanden vast in Hendriks linkerschouder.

Een smartkreet weerklonk, een schot ging af, een tweede smart­kreet volgde, toen vond de wolf de weg vrij.

Hendrik lag met een verscheurde schouder op de grond en zijn knecht had een gedeelte van de voor de wolf bestemde lading in zijn kuit gekregen.

Nu was het hek van de dam, want velen wilden 'helpen.'

Maar de run om er vooral bij te zijn, om te zien wat er gebeurd was, wie er geraakt was of hoe het aangekomen was, verbrak de kring. En hoe wonder! Zo-even had de oude wal dood geleken! Nu begon hij te leven. Tussen een groep jeneverbessen schoot een hele rij wolven te voorschijn, die recht op de opengelaten ruimte aan stormden. Ze waren voorbij, voor de mannen er weet van hadden en toen van de oostkant de Ruiners naderden om ook mee te hel­pen, begon een tweede troep wolven te hollen. Maar nu waren de jagers paraat: schoten weerklonken, twee wolven vlogen over de kop, een derde hinkte weg. Hij hapte naar de honden, die hem inhaalden en beet er twee in de strot, zodat ze het leven erbij lieten. De andere honden sloten hem in, waarna enkele jagers de wolf afmaakten.

De schoten hadden echter niet alleen de wolven getroffen: ook Jan Berends en Willem van de Pol bleven liggen. Die waren de wal opgelopen en hadden een lading lood in de benen gekregen.

De schulte van Ruinen liet de mannen bijeen blazen om te over­leggen wat er gedaan moest worden. De gewonden werden eerst geholpen; gelukkig was er geen slagader geraakt. Doodbloeden zouden ze dus niet. Met Hendrik Lamers was het erger, omdat er met wolventanden niet te spotten is. Had hij niet zijn jas met scha­penpels aangehad, dan zou hij ten dode opgeschreven geweest zijn. Doch ook nu leek de bloederige massa verscheurd vlees al erg genoeg.

Tien mannen gingen met Jan Oshaar mee naar Huize Echten, waar om hulp gevraagd zou worden. De overigen probeerden de cirkel opnieuw te sluiten en ze volgden de schuiten en trokken ver­der. Echter met minder vuur dan een paar uur te voren.

Voor ze weggingen had de Ruiner schulte ieder nog eens op het hart gedrukt, toch vooral voorzichtig te zijn en bij het schieten op te letten om ongelukken te voorkomen.

Uur na uur verliep, de zon zakte al toen de jagers het Hoogeveen ver achter zich hadden. Gelukkig dat alles zo hard bevroren was en dat er zoveel sneeuw weggestoven was, anders zou het niet te doen geweest zijn. Met veel lawaai en geraas, onder het losbranden van jacht- en ganzenroeren, hadden de drijvers elkaar gewaarschuwd en ze waren zo dicht bij elkaar gekomen, dat de hele kring te zien was.

Succes hadden ze ook, want over de besneeuwde landen, over het veen met zijn bevroren plassen en hoge heide vol sneeuw, scho­ten de schimmen van talrijke wolven her en derwaarts. De ketel liep kleiner en kleiner, de kring sloot zich enger en enger. Voorop liepen de geweerdragers, erachter de anderen. Zo nu en dan pro­beerden de in het nauw gedreven roofdieren door te breken, maar het lukte niet.

Hier viel er één, daar waren het er twee en de anderen stoven dan weer terug. Toen werd er 'halthouden' geblazen, omdat het gevaar­lijk werd de kring nauwer te sluiten en toch zonder gevaar te schie­ten.

'Mèensen bint duur, volk', zeiden de schuiten. En de anderen die van het ongeluk bij Echten alles al wisten, pasten nu beter op.

Toch moest er iets gebeuren. Als vanouds werd de kring nu plat uitgerekt en vervolgens trokken de Dwingelders tussen hun mak­kers door om de wolven op te drijven.

'Wij mut zien, det ze uut de bente koomt', zei de schuIte, die voorop stapte. 'Daor ginder op het ies hebt ze niks te vertellen en dan gaot ze deran!'

Dat was de raad, die doorgegeven werd. En de raad was best. De plas lag wat Jager omdat er hoge heideranden omheen liepen. Slechts aan een kant was een brede watergang. Natuurlijk zouden de wolven daarheen stuiven.

Twintig schutters werden op de beide hoeken geplaatst. Veertig man een eind naar binnen. Daaromheen sloot een tweede halve ring.

Vervolgens klonk weer de hoorn en er kwam beweging.

Langzaam maar zeker sloot zich de kring aaneen. De openingen verdwenen en de mannen lachten, schreeuwden en vloekten, wan­neer ze de laagte in schoven of over het ijs gleden. Toch waren ze ongekend voorzichtig. En tussen hen begon de heide en hoge bente te leven. Het waren niet alleen de hazen en de

konijnen, die vlucht­ten. De wolven sloegen geen haken als de veenhazen. Die renden rechtuit, tot ze teruggedreven werden. Ze bleven bij de bevroren

plas weg, net of hun instinct hun zei, dat daar het gevaar lag. Doch het aantal van hun tegenstanders was te groot. Ze zaten in de ketel en kwamen er niet meer uit. ..

Daar naderden de Zuidwoldigers de plas. Ze bleven staan. De Wijkers sloten zich aan en wachtten. Al kleiner en kleiner werd de kring. Er bleef de roofdieren geen keus. Ja toch!

Daar zag de oude, doorgewinterde leider van een troep de ope­ning aan de overzij. Dat was de kans. Hij sprong van de wal op het ijs. Viel! Gleed! Stond stil! Begon te lopen in de richting van de vrijheid. Twintig, veertig anderen volgden hem. De nagels kletter­den over het ijs en alle toeschouwers wachtten met spanning op de afloop. Als de schutters ze nu maar raakten ...

In een lange rij kwamen ze aan hollen: de felle ogen brandend gericht op de watergang, die hun de vrijheid lokkend voorspiegel­de. De rode tong buiten de bek. Zo nu en dan klapten de tanden hard op elkaar, net of ze van staal waren.

Voorop stond de schulte van Zweel. Hij zou de eerste wolf 'bon­gelen' en eerst daarna zou geschoten worden.

Iedere schutter was klaar, toen wierp de schulte de oude leider zijn knuppel tegen de poten.

De wolf struikelde, viel en gleed vooruit. Een schot kraakte. Zijn makker kon zich niet inhouden en het verging hem en tien anderen niet beter. Ze bleven aangeschoten liggen.

Opjagen nu! klonk het boerhoren, want de wolven bleven staan.

Het was alsof ze aarzelden. Enkelen probeerden naar rechts te vluchten, maar dat mislukte. Toen stapte elke tweede man op het ijs en weer dreef ieder de roofdieren voor zich uit. Nog bleef de vrijheid open.

Weer liepen de dieren voor de vrijheid, doch toen ze bij hun gedode makkers gekomen, opnieuw aarzelden, kostte dit twintig van hen het leven.

'Det is de grootste hap, lu' ,riepen de mannen elkaar toe. Schieten konden ze niet meer en nu werd het een woeste klop­partij, waaraan slechts een vijftal roofdieren ontkwam.

Gekneusd en bloedend meenden ze vrij te zijn, maar opnieuw vloog hun de bongel tussen de benen en alles wat er aan roofdier in  de ketel was geweest, bleef liggen.

'Het wark is daon! Het wark is daon!' , riep het boerhoren allen bijeen. Op het ijs had de grote verbroederingsmaaltijd plaats. De wolven werden geteld: drieënzestig lagen er dood. Van de kou werd niets gevoeld en wie wat te weinig in de fles had, kreeg zijn deel wel van zijn naobers* Maar de schuIten kenden hun mensen.

'As het volk zat is, is het niet best', overlegden die, denkend aan oude vetes en ruzies.

Daarom drongen ze eropaan, dat de thuisreis aanvaard zou wor­den. Ook wilden sommigen wel wat meer van de slachtoffers van Echten weten.

Zo kregen de leiders hun mannen met een zacht lijntje en veel beleid op weg naar huis en dat nog wel, zonder dat er één verkeer­de klank werd gehoord.

'Töt ankommen winter as het neudig is, oeze volk!' , riep de Ruiner schulte.

'An oes zal het niet mekeren!' ,gaven de Oostdrenten te kennen. Ook de anderen waren het er mee eens.

Een oude berenmuts ging hoog de lucht in: een schot hagel kraakte erdoor; dat was het afscheid. Toen ging ieder naar huis, met stijve leden van al het gesjouw en geloop.

                       EINDE  

·         schulte: burgemester cq commissaris

·         ketel:     kring waarbinnen het wild gedreven wordt bij een drijfjacht.

·         Schinke: (droge) ham

·         Naobers: buren

1 Wat organiseert de GJVV op 28 december? (5)

2 Hoe heet de pagina van Kontakt waarin oa de voorwaarden staan te lezen? (2⁾

3 Wie organiseerde tbv ‘Kika’ een ‘goede-doelendag? (4)

4 Wat organiseert: de NH kerk, de kinderclub en de OOD-werkgroep? (3)

5 Welke prominent persoon bracht in de luchtballon een bezoek aan ons dorp?(1)

6 Wat staat te lezen in het boekje wat wordt uitgegeven bij deze editie van Kontakt? (5)

7 Wat kun je bestellen bij de bouwcommissie van de

NH kerk? (1)

8 Hoe luidt de naam van de organisatie die 14 december a.s hun 30 jarig jubileum viert? (2)

9 Voor wie is het kerstfeest bedoelt die ’s middags gehouden wordt op 14 december a.s.? (3)

10 Hoe heet de periode tussen kerst en oud en nieuw? (12)

11 Hoe luidt de naam van de site waarop deze uitgave van Kontakt te zien is? (13)

12 Wie organiseerde het Sinterklaasfeest in de Heugte op 28 november jl? (3)

13 Waar kregen kinderen schilderles olv Bert ten Hoorn? (4)

14 Hoe luidt de naam van het nieuwe zorgloket? (2)

15 Hoe luidt de naam van de werkgroep die vele cursussen organiseert? (2)

16 Wat is de titel van het laatste oude verhaal over de gebeurtenissen van vroeger? (3)

17 Noem de titel van het gedicht. (2)

18 ‘Nieuws uit de bestuurskamer’ komt van: (9)

19 Wat wordt op 2^e kerstdag (vanaf 20.30 u) georganiseerd in de

Heugte? (2)

Tot ziens in 2008!