Lo Dijkstra.

De man die Nieuw Balinge niet voorbij kan rijden, zonder ook maar aan te komen.

In dit nieuwe jaar beginnen we dit interview bij de snertloop van de voetbalvereniging. Voor we daadwerkelijk met het interview konden beginnen moest Lo eerst nog de snertloop doen. De afstanden die gelopen konden worden waren de 3, 5 en 8 km. Lo heeft 3 km hardgelopen, om niet al te vermoeid bij het interview aanwezig te zijn. Een sportief begin van het nieuwe jaar.

¯     Waar ben je geboren en getogen?

‘Ik ben geboren in Jakarta, Indonesië. Mijn beide zussen zijn hier ook geboren, en mijn broer in Friesland. Vader is in 1939 naar Indonesië gegaan om onderwijzer te worden. Toen de oorlog uitbrak heeft hij in krijgsgevangenschap gezeten en gewerkt aan de Birmaspoorweg. Na de oorlog is moeder op de bonnefooi naar Indonesië vertrokken. Ze wist nog wel dat vader leefde, maar niet waar hij was. Zij zijn toen indertijd met de handschoen getrouwd. Toen ik ongeveer 1 jaar oud was zijn we terug verhuisd naar Friesland. Later zijn we nog verhuisd naar Ameland en toen ik ongeveer een jaar of 7 was zijn we naar Nieuw Balinge gekomen. Hier heb ik tot mijn 18^e gewoond.

Mijn vrouw Baukje heb ik leren kennen in ‘de Olde Heerdt’ een kroeg in Hoogeveen. Met haar ben ik verhuisd naar Haulerwijk. Na een tijdje daar te hebben gewoond zijn we verhuisd naar Alteveer. En van Alteveer naar Kerkenveld en vanaf daar naar Zuidwolde. Hier wonen we nu alweer zo’n 12 jaar. Mijn vrouw en ik zijn nu al 33 jaar bij elkaar, waarvan 23 jaar getrouwd. We hebben een dochter Berber. Zij studeert in Zwolle bij de ALO, ‘psychische motorische therapie’. En onze zoon Arne studeert aan de universiteit in Utrecht ‘taal en  cultuurwetenschappen’.

¯     Wat voor werk doe je?

‘Ik heb ongeveer 15 jaar in het voortgezet speciaal onderwijs gewerkt. Daarnaast werkte ik al freelance bij de Hoogeveensche Courant, ik was sportverslaggever. Na een aantal jaren kwam ik bij het Hoogeveens Dagblad terecht en die werd later een onderdeel van de Drentse Courant. Eerst alleen sport gedaan maar later ook algemeen nieuws. Zeventien jaar geleden kwam ik ook aan het werk bij RTV Drenthe. Daar heb ik erg veel voor gedaan. Eerst ieder weekend als sportverslaggever en vrij snel daarna ook als verslaggever bij het nieuws. Omdat we toen nog maar met ene klein groepje waren, heb ik leuke interviews gedaan, waaronder diverse politici, maar ook sportmensen als Romario en Ronald Koeman. Mijn mooiste reportage was van het bezoek van Willem-Alexander en Maxima aan kamp Westerbork. Dat was heel indringend.

Op dit moment doe ik voor Radio Drenthe nog op de zaterdagmorgen ‘Hemmeltied’. Live radio maken vind ik helemaal geweldig. Globaal weten we als presentatoren wel wat er in die twee uur gaat gebeuren, maar alle vragen aan de gasten is allemaal losse vinger werk. Verder heb ik ook veel redactiewerk gedaan. Toen er drie jaar geleden fors bezuinigd moest worden, ben ik het meeste werk daar kwijt geraakt.

Ongeveer 12 jaar geleden ben ik met het onderwijs gestopt en ben ik mijn eigen organisatiebureau begonnen. Ik organiseerde boeken- en kunstmarkten en later samen met Baukje onder andere de Glass-In in Hoogeveen en het Cascade festival in Hoogeveen. De grootste, maar vooral ook de leukste opdracht die we gedaan hebben was het programma tijdens het Koninklijk bezoek aan Hoogeveen op Koninginnedag. Dat hebben we met twee andere organisaties opgezet. Na afloop hebben we nog een ontmoeting met de Koninklijke familie gehad en dat was, hoewel ik niet zoveel op heb met het koningshuis, toch wel erg leuk. Hier heb ik nog een cocktail gegeten met de koningin en voor de gein heb ik toen haar bestek meegepikt. Baukje is nu ongeveer 7 jaar geleden gestopt met het onderwijs en richt zich nu op het organisatiebureau. Van september 2007 tot augustus 2008 is Hoogeveen de culturele hoofdstad van Drenthe. Het thema is “Hartstocht in Drenthe”. Baukje doet hier de coördinatie van. Ook organiseert zij een nieuw Drents literair festival in Wezup.’

Ik heb ook nog circa 12 jaar op Ameland gewerkt als activiteitenbegeleider. De Miss Ameland verkiezing was een van de dingen waar ik bemoeienis mee had. De presentatie deed ik samen met Willy Dobbe. Zij was toendertijd het gezicht van de TROS.

Op dit moment ben ik druk met mijn uitgeverij ‘V & W collectieve’. Hier maken wij historische luchtfotoboeken in samenwerking met de KLM. Wij hebben als enigste van Nederland een contract met KLM dat wij gebruik mogen maken van hun archief en daar zitten vele tienduizenden historische luchtfoto’s in. Ik vind dat echt prachtig. We hebben de afgelopen jaren al heel wat boeken gemaakt van steden en dorpen in heel Nederland. Zelf heb ik inmiddels ook zo’n 20 boeken geschreven en gemaakt. Bovendien geef ik een eigen boekenserie uit met oude ansichtkaarten.

¯     Wat heb jij met Nieuw Balinge?

‘Ik heb mijn jeugd hier door gebracht. Ik heb hier diep gewortelde wortels. Mijn 1^e verkering was hier. Mijn kameraden waren toen Berend ‘Kleine Be’ Nijmeijer, Henk Salomons, Tinus en Marinus Post, Kinderen van de familie de Goede, Dijkhuis van het kanaal. Veel kwajongens streken hadden we niet. Belletje rinkelen en ruitje tikken, maar geen erge dingen.

Nu kom ik hier voor mijn broer Fetze en andere familie, het voetbal, Henk Wielink. Met hem ben ik naar de olympische spelen in Barcelona geweest.’

¯     Waarom ben je weggegaan uit Nieuw Balinge?

‘Ik was bang dat ik geen avond meer thuis zou zijn. Ik was mede oprichter van jeugdsoos Piggy (nu Kentucky). Ik zat bij toneel, was volleybaltrainer en voorzitter van de voetbal. Het hoogtepunt van het voorzitterschap bij de voetbal was toch wel dat Feyenoord en PSV hier kwamen voetballen, maar ook het 50-jarig bestaan en het werk vooraf toen met de jubileumcommissie en het schrijven van het jubileumboek. Dat was echt erg leuk om te doen. Ik zat dus overal in en door te verhuizen moest ik overal mee stoppen. Zo was ik ’s avonds ook nog thuis. Ik heb altijd in bestuursfuncties gezeten. Ongeveer 3 weken geleden ben ik met al mijn bestuursfuncties gestopt.

We gaan waarschijnlijk niet meer terug verhuizen naar Nieuw Balinge. Zuidwolde is een leuke plek. Mijn schoonmoeder woont hier, zij is alleen. Mijn werk is er. Ik werk nu voor 4 kranten. ‘Weekblad van Hoogeveen, Meppeler courant, Woldigerkrant en de Groene post.

O ja en met ingang van februari doe ik de publiciteit van de vrouwen wielerploeg ‘Therme Skin Care’. Alles wat ik doe komt op mijn pad terecht. Mensen benaderen mij. Ik ben m’n eigen baas en doe alles op freelance basis.’

¯     Heb je nog goede voornemens voor 2007?

‘Kilo’s kwijtraken. Blijven voetballen. Ik heb 15 jaar niets gedaan. Ongeveer 1 ½ jaar geleden ben ik begonnen met hardlopen en vorig jaar augustus ben ik weer gaan voetballen. Ik maakte meteen weer kennis met spieren waar ik het bestaan niet meer vanaf wist. Ik voetbal weer met de oude garde waar ik vroeger ook mee voetbalde, dus dit is hartstikke leuk. Ook wil ik doorgaan met zingen. Ik zing in een piratenkoor.’

¯     Wat vind je van de huidige politiek in Nederland?

‘Ik sta zelf al ongeveer 14 jaar op de gemeenteraadlijst van de PvdA als duwer. Ik wil niet in de gemeenteraad, want dat is niet goed i.v.m. met journalistieke werk. Ik heb me enorm gestoord aan de laatste regering. Nu zie ik het wel positief in. Ik heb hoge verwachtingen van de idealen van de PvdA. Als deze niet uitkomen heeft Bos het wel heel slecht gedaan. Het is nu wel een goede mix van alle belangen die spelen.

Ik heb een grote hekel aan discriminatie. Toch heb ik op dat gebied wel wat meegemaakt. Zeker in de tijd van de treinkapingen door Molukkers. Een van de kapers bij Wijster was namelijk een medestudent. Die tijd was beslist niet plezierig omdat de Molukkers over één kam werden geschoren. Dat zien we vandaag de dag jammer genoeg nog steeds.

¯     Als je zou kunnen vliegen waar zou je dan naartoe gaan?

‘Indonesië. Graag zou ik ook nog een keer naar Amerika gaan. Ik heb een hekel aan Amerika, maar het schijnt dat het daar allemaal gebeurd. Dus dan moet je er een keer geweest zijn. Maar ik wil niet weg uit Drenthe. Ben teveel gebonden. Ik ben geen zonmens, ga liever naar Noorwegen, Ierland of Schotland. Maar naar m’n zus in België is ook leuk.’

¯     Als je iets over zou mogen doen, wat zou dat zijn?

‘Ik zou niet het onderwijs ingaan, maar direct bij de radio gaan werken. Radio maken is ontzettend leuk, vooral live. Ik zou het geweldig vinden als Arne ook bij de radio zou gaan. Ik vind het ook geweldig wat Berber doet, want ik heb in die richting ook veel werk gedaan. Eigenlijk ben ik dus een heel tevreden iemand.’

Het is ons gebleken dat Lo een veelzijdig man is. Als hij eenmaal aan het vertellen slaat houdt hij ook niet meer op. Helaas hebben we niet alles wat hij verteld heeft kunnen schrijven in dit interview, want hier kun je een compleet boek mee vullen.

Lo bedankt voor het interview.

J, E en N.

Een succes dankzij grote belangstelling!

Dankzij de deelname van een groot aantal vrijwilligers en de enorme belangstelling van dorpsbewoners van jong tot oud is de manifestatie Nieuw-Balinge in beweging een groot succes geworden.

Vrijdagmorgen, 26 januari, waren  in dorpshuis De Heugte de voorbereidingen voor deze dag al in volle gang. In de splinternieuwe entree waren kort daarvoor al een paar prachtige wandplaten van het Natuurmonumenten aangebracht. Onder de creatieve leiding van Aly Mulder werd de zaalaankleding voor deze ‘gezonde dag’ ondermeer uitgevoerd met fietsen, beladen met groenten en fruit.

De speciaal voor deze dag gehuurde kraampjes werden op hun plek gezet en er een indeling gemaakt  voor de verschillende deelnemers die hun presentatie of workshop zouden houden.

Deze mensen kwamen zo rond de middag om hun kraampje in te richten en zich op te maken voor de manifestatie. Jeugdpunt Midden-Drenthe was vertegenwoordigd met o.a. het maatschappelijk werk. De Hartstichting was aanwezig compleet met  een reanimatiepop.

Bij Icare kon men bloed laten prikken t.b.v. het suikergehalte en een bloeddrukmeting laten doen. Herbalife gaf voorlichting over gezond eten en deed een gratis vetmeting. Stoppen met roken legde haar informatie klaar voor belangstellenden. Nordic Walking presenteerde zich met stokken en looptechniek. Bij de IJsvereniging kreeg je door de meegebrachte verzameling schaatsen een historisch overzicht en kon je op de mat schaatsbewegingen oefenen. Natuurlijk  was het Drenthe College aanwezig met gadgets en informatie over diverse opleidingsmogelijk-heden. De Stichting Welzijn Ouderen Midden Drenthe presenteerde zich met informatie over haar vrijwilligersnetwerk. Bij Ouderen Onder Dak en G.J.V.V. waren ook enthousiaste standhouders te vinden. Het KWF verspreidde hun informatie via folders.

De koersbalgroep demonstreerderde met overgave hun kunsten in het cafégedeelte.

Ook de voetballers waren duidelijk te herkennen in hun feestelijk roodwitte kraampje en van de wandel-4-daagse-groep was een collage te bewonderen. In de ronde zaal stonden de borden van de andere vele sportieve clubs en verenigingen die Nw-Balinge rijk is. Daar werd d.m.v. een beamer een videopresentatie van hen vertoond. De basisschooljeugd kon meedoen aan een clinic streetdance, waarvan het resultaat geshowd zou worden bij de officiële opening.

Jong en oud liepen nieuwsgierig tussen de kraampjes door en lieten zich voorlichten en vermaken. Voor de kinderen bleek het streetdance onder de enthousiaste leiding van Marije Drogt uit Beilen dé attractie. Ook het koersbal had aan belangstelling niets te klagen, net als alle andere deelnemers van de diverse workshops. Bij de gezondheids-metingen stonden er af en toe zelfs mensen in de rij.

Natuurlijk bereikte deze dag haar hoogtepunt met de komst van wethouder Mary Looman en gedeputeerde Anneke Haarsma die de officiële opening verrichtten. Zij complimenteerden Nieuw Balinge met het initiatief tot deze manifestatie waarmee de campagne ‘Drenthe Beweegt’ een sterke impuls krijgt.

Vanaf vier uur draaide de workshop ‘broodje gezond’ op volle toeren, waar een aantal kinderen en ouders een gezonde en lekkere hap produceerden die, naast de popcorn, gewillig aftrek vond.

Later kwam daar nog de smakelijke soep uit de keuken bij, wat het verblijf op deze dag bijzonder aangenaam maakte. De sfeer was te proeven en te zien; Nieuw Balinge was behoorlijk gezellig in Beweging.

Het werd een topdag. Het heeft mij enorm verbaasd hoe velen bezig en positief betrokken zijn geweest bij zo’n organisatie van formaat. Waar een klein dorp groot in kan zijn! Bij dezen danken we alle vrijwilligers voor hun enthousiaste bijdrage!!

Namens de Buurtacademie, Rob van den Berg

‘NIEUW-BALINGE IN BEWEGING’

Velen van ons zullen vrijdagmiddag naar het buurthuis zijn geweest. Het was er ’s middags ontzettend druk.

Er was erg veel werk van gemaakt, het zag er leuk uit en een gezellige sfeer. De stands waren verzorgd ingericht. Er was voor iedereen wel informatie te vinden. Daar werd ook druk gebruik van gemaakt. De kinderen van klein tot groot, lieten ons genieten van hun optredens. Je zou zo mee hebben willen doen. En alles op muziek en o.l.v. Marije.

Jammer voor de koersbalclub was het, nu er, ondanks de afspraak, geen plaats in de grote zaal. Dankzij de mensen, die voor ons de vloer van het in aanbouw zijnde café, schoon gemaakt hebben, konden we daar onze mat neer leggen. Onze hartelijke dank daarvoor.

Wat wel tegenviel was de belangstelling voor het koersbal.

Het leuke van deze dag was ook dat Nw-Balinge enkele kranten heeft gehaald. Toch iets om trots op te zijn.

Na alle drukte van de afgelopen week, gaan we weer over tot de orde van de dag.

Als u dit leest zijn we alweer aan de tweede maand van het nieuwe jaar begonnen.

Een fijne, en als het even kan met wat zon, maand februari.

‘NIEUW-BALINGE IN BEWEGING’

Vrijdag 26 januari jl was Nieuw-Balinge in Beweging!

We zijn een kijkje wezen nemen in ‘de Heugte’ en stonden versteld van alles wat er te doen was die dag, wat niet in één woord is samen te vatten. Het gaf ons heel veel voldoening en dan vooral te bedenken dat dit ‘kleine dorp’ in staat is om zoiets groots op te zetten. Alles was aanwezig, van sport in alle soorten die we rijk zijn tot het verwennen van de inwendige mens wat óók niet vergeten werd.

Overal was aan gedacht.

We bedanken bij deze alle mensen die dit in elkaar hebben gezet.

Ga zo door en blijf Nieuw-Balinge groot maken en als het toelaat komen wij met heel veel plezier weer een kijkje nemen!

Kontakt brengt dit jaar een reeks verhalen over het vroegere Drentse dorpsleven. Zo wordt o.a. vertelt over het afbranden van veen voor het verbouwen van boekweit, (waar in ons dorp de naam ‘Boekweitstraat’ vandaan komt), evenals het verhaal ‘de Wolvenjacht’ (‘Wolvenhaar’) en vele andere prachtige verhalen.

Veel, plezier met de serie: ‘Van Scheper tot Wolvenjacht’!’

De Scheper

Olde Roelf was de schaapherder van Hummeloo, al van jongs af aan en het was hen in zijn leven goed gegaan. Hij had een flinke vrouw, de kinderen waren zonder moeilijkheden opgegroeid, volwassen geworden en getrouwd.

Aaltien, de vrouw van Roelof, had net als hijzelf altijd heel wat werk verzet maar langzamerhand werden de krachten van beiden minder, ze werden ouder. En als het werken je moeilijker afgaat en je niet meer zo vlug uit de voeten kunt, moet je je daarbij neerleggen. Er komt een volgende generatie, die het van je overneemt. Roelf wilde daar niets van weten. Hij was nog maar vijfenzestig jaar en zijn ouders waren beiden bijna negentig jaar geworden! “dan hebbe ik nog wat te goe, zei hij wel eens, want ik hebbe veur niet minder etiekend”

Roelf en Aaltien hadden een eigen boerderijtje en woonden niet, zoals de meeste schepers, in het schepershoes. Nee, het had hem in het leven zeker niet tegengezeten. Hij had zelfs zo’n zestig schapen van zichzelf bij de kudde en dat was toch een mooi aantal op de zevenhonderd waarmee hij elke dag het veld introk.

Zevenhonderd! Het was de grootste kudde van de wijde omgeving en elke morgen weer een prachtgezicht hoe ze allemaal weggestoven over de brede schapendrift. Er was wel eens over gesproken dat er eigenlijk een scheper bij moest komen en Roelf had ook wel eens wat hulp gehad, maar hij zei daarna altijd: “ikke en mien Hektor, die kunt het allent nog beter. Wij verstaot menaar. As die belhamel met de bles op de kop van Jan Geerdink weer van zokke kuren hef as ter veraandering van weer in de locht zit, nou dan zit Hektor hum dalijk achter de broek, grip toe en klaor is’t” En zo was het. Daarom hadden de boeren dan ook alles maar gelaten zoals het was.

Om het dorp Hummeloo lag breed uitgespreid de heide. Aan het einde van de schapendrift zag je heel in de verte de oude bossen met de vennetjes. Links, verweg, het stuifzand met de leemkuilen en rechts het turfveen met daarvoor de ‘olde witten’ het lange dunne gras. Dat was het rijk van de schapen en Roelf was er koning! Hij kende daar elke hoogte, elk paadje, hij wist waar de leeuwerik opvloog en de kwartel sloeg en waar die vreemde stenen lagen waar sommige mensen naar op zoek waren. Laatst was er nog iemand bij Roelf en zijn kudde gekomen. Die had hem waarachtig nog een handvol sigaren gegeven voor die ondingen.

Het liep nu weer tegen de tijd rond Kerst en het nieuwe jaar. Als het koud weer was ging Roelf niet zo ver van het dorp vandaan en bracht hij de schapen in de luwte onder de dennen. Maar dat was nog maar enkele dagen nodig geweest, toen was het bitterkoud geweest en het had zelfs gevroren. Maar met de komst van het ijs was de kilte de lucht uitgegaan. Het was rustig winterweer geworden en de zon had de schapen zelfs zo op de huid gebrand, dat het hen merkbaar goed had gedaan. Toen was het iets gaan dooien maar het ijs dreef toch nog op het water in de sloten.

“Toch kriege wij veraandering van weer”, had Aaltien tegen Roelf gezegd, “ik roek het an de locht”. Roelf lachte wat, maar hij wist dat zijn vrouw het vaak bij het rechte eind had wat het weer betrof. Bovendien zat er een kring om de maan! Maar om zijn vrouw wat te plagen zei hij:”Zolange as de belhamel van Jan Geerding gien kuren hef, hole wij dit weer.”

Het werd oudejaarsdag.

“Wat zu’k doen?”vroeg Roelf aan zijn vrouw. “As ik het veur het zeggen had, zuukt dan de leite van de dennen op jong, meende zij, ie kunt mij geleuven of niet, mar wij kriegt aander weer.”

Roelf wist het beter! Er zat wel een vreemde windveer in de lucht maar’dat kwamp van de kolde’zei Bart Harms, toen Roelf de staldeuren opengooide. Roelf gaf hem gelijk want Bart had overal verstand van. Jan Geerdink zei hetzelfde en Pouwel Jans beaamde dat. Roelf had goede plannen voor de laatste dag van het jaar. Hij zou de schapen hun buiken nog ens goed vol laten vreten. En met een flink gangentje liep de hele troep over de drift weg.

“Woj het olde jaor nog goed maken, jong,”riep Annechien van Aorend , waar Roelf het laatst naartoe ging om de schapen op te halen. “Het leste heugt het beste”lachte Roelf en verder ging het weer. Tegen het middaguur kreeg de belhamel van Jan Geerding het op de heupen. Nee, zoiets had Roelf nog nooit gezien. Hij sloop op Hektor af, die waarachtig met de staart tussen de benen wegliep, nadat de ram hem een stoot  met zijn kop gaf. Roelf kende geen medelijden en stuurde Hektor terug naar de schapen. Mar de ram was vandaag eigenzinnig. Hij stond rechtop, zijn kop in de hoogte alsof hij zeggen wou:”Ziej dan niet da’k hier binne? Koomt mar op! Veur zo’n hondtien as ie bint, bin ik ok nog niet bange. Nog veur gien vieve van oen soort!”

Toen werd Roelf hels in de kop. Maar het ‘kloetschuppien’ wou evenmin zijn werk doen als de hond. De grond was nog bevroren en Roelf kon geen kluit aarde loswrikken om naar de ram te gooien. En de belhamel triomfeerde. Tijdens het gedoe met de ram waren de schapen ver uit elkaar geraakt. In een flink gangetje liepen ze naar de bossen. “Det is mis”riep Roelf nog, mar er was geen houden aan en voor het eerst in zijn lange schepersloopbaan waren de schapen hem en de hond de baas. Met de ram op kop stoven ze weg. Net of ze gek geworden waren.

Zo ineens was de lucht gaan betrekken. Er kwamen zwarte wolken opzetten, het rommelde in de verte en een kwartier later vielen de eerste sneeuwvlokken. Het begon hard te waaien en even later liep Roelf midden in een sneeuwjacht zoals hij nog nooit meegemaakt had. Hij was buiten adem en hijgde. Hektor keek zijn baas aan en bleef stilzitten. De oude man zette zijn kraag omhoog en zei toen: “Hektor jong, wij mut ter achteran, anders komt ze an het dwalen en dan gebeurt er ongelokken.” En al kon hij niet veel zien door de voortjagende sneeuw, ze liepen.

De boeren in Hummeloo keken net zo vreemd op van de plotseling opkomende sneeuwjacht als Roelf, maar ze maakten zich geen zoregen over de schapen. Die waren in vertrouwde handen van Roelf.

Het werd vier uur – geen schapen, vijf uur – geen Roelf. Het voeren was al gebeurd – geen schapen. Het melken was  al gedaan – geen Roelf. Toen zei Jan Geerdink, die de boerhoren in huis had, tegen zijn vrouw: “Der is vaste wat gebeurd! Ik blaoze.” Meteen liep hij de baander uit en het getoeter van de boerhoren scheurde door de sneeuw en de wind. Het was pikdonker, geen ster aan de hemel te zien. Dat kon zo nooit goed gaan. Even later waren alle boeren bij Jan. “Veule praoten gef niet, zei hij, zuukt de lenteerns op, volk. Wij mut Roelf opzuken en hölpen. Allent redt hij het niet.”

Geen kwartier later stonden ze bij de schapendrift. Aaltien wou ook met hen mee, maar ze werd teruggestuurd. Het werk werd verdeeld. In brede rij zouden ze eerst naar de oude bossen lopen en dan naar de turfkuilen. Jan zou in het midden van de rij lopen en op de horen blazen als hij iets zag.

Zo gingen ze op pad. Het lopen ging moeilijk. Ze stootten tegen de bevroren graspollen en karrensporen. Ze vielen in met sneeuw vol gestoven gaten. Bij de bosrand aangekomen vonden ze gen enkel teken van Roelf of de schapen. Ze moesten even rusten, even op adem komen. In de verte hoorden ze klokgelui. De oudejaarspreek zou zo beginnen. Maar van de Hummeloër boeren zou er niet één in de kerk zijn. Die trokken nu tegen de wind in naar de turfkuilen. “Veurzichtig an, volk, had Jan nog gewaarschuwd, aanders verdrinkt er ok nog lu!” Weer ging er een brede rij mannen over het veld met hun lantaarns. Een enkele keer doofde er een licht en vlamde even later weer op. De mannen steunden, ze werden moe en zo stijf als een plank. Maar ze moesten verder, steeds maar tegen de jachtsneeuw in. Ze zagen daardoor al lange tijd niets meer.

Roelf had de schapen weer bij elkaar gedreven totdat die duivelse belhamel weer kuren kreeg. Met een flinke gang draafde de kudde naar de leemkuilen. De scheper holde ze na en al kon hij haast de ene voet niet meer voor de andere krijgen, al was hij sneeuwblind, het gelukte hem en Hektor, de kudde weer bij elkaar te brengen. Ze waren juist op weg naar het dorp toen er weer een groepje schapen ontsnapte en tussen de leemkuilen door wegliepen. Roelf kon het merendeel van de kudde nog tegenhouden. “Hektor, vooruit! Weg!”commandeerde hij. De hond begreep zijn baas en dreef de grote troep naar huis.

Toen de boeren, die naar Roelf op zoek waren, even uitrustten aan de bosrand waren de schapen in hun stal op een veertig stuks na, die van Roelf en Jan Geerdink.  Maar Roelf was er niet! Die zou alleen ook niet naar huis kunnen komen want toen hij de belhamel stevig vastgreep, nam die een sprong en scheper en schaap vielen naar beneden in een leemkuil. Een paar schapen rolden met hem mee. De anderen blèrden. Roelf wou weer opkrabbelen maar hij kon zijn schouder niet bewegen en zo moest hij wel blijven liggen op de sneeuw en de harde leemgrond. Eerst zweette hij nog mar later begon hij te rillen en werd hij kouder en kouder. En de sneeuw bleef maar op hem neervallen…..

“Volk”, zei Jan, toen ze ook bij de turfkuilen niets vonden, “wij mut zien daw in huus koomt, aanders giet het verkeerd”   Neerslachtig liepen ze terug naar hun boerderijen. De meeste schapen waren er….de scheper niet.

Toen ze wat van de kou en de inspanning waren bekomen, blies Jan weer op de boerhoren. Iedereen kwam terug en samen zochten ze nu in de buurt van de leemkuilen. Bart Harms viel in een van de kuilen  en bezeerde zich zo, dat hij verder gedragen moest worden. Aorend van Aorend trapte op een boomstronk en bloedde op verschillende plaatsen. De ene lantaarn na de andere doofde. De sneeuw stoof  over het veld, de enkele berken bij de leemkuilen bogen zich diep door de venijnige en koude wind. De mannen konden geen hand voor ogen zien en riepen zowel naar elkaar als naar Roelf.

Jan blies weer op de boerhoren. Het duurde lang voor ze allemaal weer bij elkaar waren. Toen zei hij:’ Wat nou, volk? Ik wete het niet meer!”Pouwel Jans meende dat je net zo goed een speld in het hooivak kon zoeken als Roelf vinden in dit noodweer. “Wij hebt edaone wat aw kunnen. Misschien zit hij wel in Heidloo an de aandere kaante. Mij dunkt wij mut op huus an.”

En ze gingen.

Maar onder het moeizaam lopen tegen de wind in, dachten ze aan Roelf. En ‘snachts toen ze wakker werden in hun bed en het nog steeds sneeuwde, hoopte ze dat hij ook ergens onderdak zou zijn.

Roelf was onderdak! De sneeuw was zijn bed en zijn deken. De koppige ram kroop dicht bij hem, samen met de andere schapen. Het was of ze het goed wilden maken. Maar ze zochten natuurlijk zelf ook bescherming. Zo hielden ze Roelf warm in de luwte van de kuil.

Op nieuwsjaarsdag scheen de zon toen alle boeren het veld afzochten. Jong en oud waren meegegaan. “Wat doet die kreeien daor vrömd! Die vliegt mar al in de rondte bij de koelen”, riep Pouwel.

“Dan hew daor een speur”, meende Jan en zo snel mogelijk schoven ze door een heel dik pak sneeuw naar de leemkuilen. Toen ze riepen, hoorden ze een schaap blaten.

Ze vonden schapen en scheper in een leemkuil onder de sneeuw bij elkaar, allemaal nog in leven.

Het werd mei voordat Roelf weer met de schapen het veld introk, maar nu samen met nog een scheper.

Nog vaak als hij de belhamel zag, dacht hij: “Zonder hum leup ik hier niet meer.”

Maar als hij het dier wilde strelen, stak het zijn kop omhoog en stoof weg, als vanouds.

                             EINDE

(Volgende maand: ‘de Drentse Scheper’)